YAPRAK bitkilerde solunum, karbon özümlenmesi ve terleme gibi işlevleri yapan klorofili ve genellikle yassı bölüm. Üstün yapılı kara bitkilerinin hepsinde bulunur. Daima bir sap üzerinde, yan taraflarda yer alır; bol güneş ışığı alarak fotosentezi gerçekleştirir. Klorofilin başka bir boyarmaddesiyle maskelendiği haller dışında tüm canlı yapraklar yeşildir.
Karayosunlarının yapraklarında damar bulunmaz. Eğreltilerin yaprakları genellikle bir köksaptan çıkar ve bunların alt yüzlerinde, spor keseleri bulunur. Açıktohumluların (çam, köknar) yaprakları genellikle ibre ya da iğne biçimindedir. Bir çenekli bitkilerin (buğday, süsen, palmiye) paralel damarlı ve şerit biçiminde olur.
İki çenekli bitkilerin yaprakları genellikle el ayası damarlıdır. Bir orta damardan yanlara doğru birçok damar çıkar. Bunlarda yaprağın iki yüzü birbirinden çok zaman değişiktir. Üst yüzde klorofil çok, gözenek azdır. Klorofil çok olduğundan bu yüz daha çok yeşildir, güneş ışığını daha iyi alır.
Alt yüzde klorofil azdır, bu yüzden daha soluk görünür. Bu yüz çoğu bitkilerde tüylüdür. Bu yüzde gaz alışverişini yapan gözenekler daha çoktur. Ilıman bölgelerde bitkilerin yaprakları genellikle sonbaharda kurur, ölür ve yere düşer. Çam gibi iğne yapraklı bitkilerin yapraklarının ömrü birkaç yıl sürdüğünden bu bitkiler kışın da yeşil görünür.