TELEFON birbirinden uzakta bulunan iki kişinin konuşmasını sağlayan aygıt. İlk telefon, Amerikalı Graham Bell tarafından yapıldı ve ilk kez 10 Mart 1876’da Boston kentinde başarıyla denendi. Basit bir sisteme dayanan bu aygıt, daha sonra çeşitli bilim adamları tarafından (Hughes, Ader vb.) geliştirilerek bugünkü telefonlar elde edildi.
Telefonun diğer ülkelerde de kullanılmaya başlaması oldukça kısa bir sürede gerçekleşti. Avrupa da kent içi ilk telefon ağı 1879’da Paris’te kuruldu, sonra Avrupa’da hızla yayıldı. Türkiye’de ilk telefon, Meşrutiyet’in ilanından hemen sonra İstanbul’da kullanıldı (1908); kent içi ilk otomatik telefon sistemi de 1926’da Ankara’da kuruldu, ancak kentler arası otomatik telefon konuşması (Ankara-İstanbul) 1978’de gerçekleştirilebildi.
Bir telefon aygıtında bir mikrofon, bir kulaklık, bir komütatör ve bir zil bulunur: Genellikle mikrofonla kulaklık birleşerek alıcıyı oluşturur; alıcı komütatörün üzerine dayanır ve kaldırılınca abonenin (ya da konuşacak olan kişinin) konuşma isteği santrala ulaşır; zil de istenen abonenin (kişinin) santral tarafından çağrılmasına yarar.
Telefonun çalışması, elektrik akımının değişen dirençle güçlenip zayıflaması ilkesine dayanır; bu da konuşan kimsenin ses titreşimlerine uygun olarak mikrofon ve kulaklık ile sağlanır: Mikrofonda doğan akım değişiklikleri, kulaklıkta elektromanyetik dalgalar oluşturur; bu dalgalar da elektriksel mıknatıs aracılığıyla bir levhada ve havada ses titreşimlerine dönüşür ve söz olarak duyulur.