STRATEJİ savaşta siyasi iktidarın belirlediği amaca ulaşmak için askeri kuvvetleri kullanma sanatı. Savaş kadar eski bir sanattır. Napolyon da stratejiyi Machiavelli gibi savaş sanatı olarak niteler. Ancak stratejiyi bugünkü anlamıyla bir bilim haline getiren kişi Prusyalı general ve savaş kuramcısı Clausewitz’tir.
Clausewitz, 1832’de yayımladığı Savaş Üstüne adlı kitabında strateji kuramına ilişkin görüşlerini açıklar. Clausewiz’in kuramına göre strateji, devletin kuvvet zoruyla amacına varması için çizilen yoldur.
Gerçekten de strateji, taktikten farklı olarak birkaç basit ilkeye dayanır. Bunların birincisi savaşın tek elden yönetilmesi, ikincisi kuvvetlerin tutumlu kullanılmasıdır (eldeki kuvvetlerin ölçülü bir şekilde hedeflere yöneltilmesi, ihtiyatta güçlü birlikler bulundurulması, ana hedefe en çok kuvvetle saldırılması, vb.).
Ne var ki atom bombasının, daha doğru deyişle nükleer silahların ortaya çıkışı strateji ile siyaseti bir bakıma birleştirmiştir. Artık günümüzde stratejiyi komutanlar değil, siyasi iktidarlar belirlemek zorundadırlar. Dahası, strateji artık bir devletin değil, birçok devletin birlikte askeri kuvvetlerini kullanma sanatına dönüşmüş durumdadır. Çok devletli savunma antlaşmaları (NATO ve Varşova Paktı gibi) bir. devletin tek başına strateji çizmesini sınırlamıştır.