SLAVLAR Orta ve Doğu Avrupa ile Kuzey Asya’da Slavca konuşan etnik grup. Kökenleri hakkında değişik görüşler vardır. En akla yakın varsayıma göre ilk Slavların tümünün değilse bile bir bölümünün bugünkü Polonya topraklarında, Karpat Dağları’nın kuzeyinde İÖ 1. binyılda yerleşik bulunduğu söylenebilir.
Vistül ve Dinyeper ırmakları arasındaki ovalarda yaşayan bu insanlara Latin yazarları “Venetler” adını verirler. Daha sonraları bu ad “Sklavenler” biçimine, İS 1. yüzyılda da Slavlar şekline dönüştü. Bu yüzyılda Slav boyları Tuna’ya ve Roma İmparatorluğu sınırlarına kadar uzandılar.
6. yüzyılda ise hemen hemen bütün Güneydoğu Avrupa’ya (Trakya, Peloponez, İllirya) yayılmalarına karşın önemli bir devlet kuramadılar. Yalnız Moravya’da bir Slav krallığı kuruldu (Büyük Moravya 9. yüzyıl). Aynı yıllarda Kiev’de bir Rus devleti, Bulgaristan’da da bir Bulgar devleti kurulur.
9. yüzyılda Kiril aifabesini bulan Kiril ve Metodiy kardeşler Moravya’ya İncil’i yaydılar. İlk olarak Bulgarlar ve Sırplar 10. yüzyılda da Ruslar, Bizans’ta olduğu gibi Ortodoksluğu seçtiler. Hırvatlar ve Polonyalılar ise Katolikliği benimseyerek (1O. yüzyıl), aynı mezhebi Bohemya’ya yaydılar.
Ortodoks olan Doğu ve Güneydoğu Slavları ile Katolik olan Batı Slavları arasındaki ayrılık yüzyıllar içinde giderek arttı. Aralarında Macarların da bulunduğu Slav Avrupa 15. yüzyılın başlangıcıyla Avusturya ile Osmanlı İmparatorluğu arasında paylaştı. Yalnız Rusya ile Polonya bağımsız kaldılar. 19. yüzyılda Panislavizm akımına kapılan diğer Slav ulusları da bu yüzyılın sonu ile 20. yüzyılın başlarında bağımsızlıklarına kavuşarak bugünkü Slav devletlerini oluşturdular.