SİNDİRİM canlıların beslenme amacıyla aldıkları besin maddelerini sindirme eylemi. İster hayvan, ister bitki olsun, hepsinde sindirim tamamen kimyasal bir işlevdir. Gerek dışardan alınan, gerek organizmanın içinde önceden depo edilmiş bulunan besin maddeleri, etkili sindirim sıvılarıyla (enzimler) karıştıktan sonra su alıp küçük moleküllerle parçalanır, böylece suda erir duruma gelir, hayvanların kanında ya da bitkilerin ongun besisuyunda kolayca dolaşabilir, hücrelerin içine girebilir.
Sindirim için gerekli besinler ya önceden depo edilmiş olarak hayvanların karaciğerinde ve derialtında, bitkilerin tanelerinde ve yumrularında bulunur ya da doğrudan doğruya dışarıdan alınır. Dışardan alınan besinler için de sindirim iki türlüdür. Ya sindirim sıvıları alınan besinlerin üstüne dökülür (bakteriler, böcekçil bitkiler, sokucu böcekler, örümcekler, denizyıldızı gibi hayvanlar) ya da besinler tamamen kapalı bir borunun içine alınarak sindirilir.
Kapalı boru içindeki sindirim, biri diğerine hazırlık olmak üzere aşamalarla gerçekleşir. Ancak her ne biçimde olursa olsun sindirimin sonunda, sindirilen besinler soğurulup özümlenir.
İnsanda ve üstün yapılı hayvanların çoğunda, sindirime ilişkin olaylar mekanik eylemlerle kolaylaştırılır: Ağızda dişlerle ezip çiğneme, lokma haline getirip yutma, sığamsal hareketlerle sindirim borusunda yürütülme, vb. Bu mekanizmalar sayesinde besinler sindirim mayalarıyla karışma olanağı bulur.
Ağızda besinlere karışan amilaz enzimi nişastaların sindirimini başlatır. Midede salgılanan klorhidrik asit ve pepsin proteinleri parçalar. Bağırsağa geçen sübye kıvamındaki besinlerin içinde bulunan yağlar öd ile parçalanıp lipazla sindirilir; erepsin ve tripsin proteinlerin Sindirimini tamamlar; pankreas amilazı ise nişasta ve şekerlerin son Sindirimini yapar.
Sindirim güçlüklerinin ve bozukluklarının çoğu mide ve bağırsak Salgılarının yetersizliğinden ya da aşırı salgılanmasından ileri gelir.