PLANKTON sularda kendiliğinden, yani suyun hareketine bağlı olarak yüzen organizmaların tümü (kendi etkinlikleriyle yüzen canlıların tümüne nekton, dibe çökerek ya da tutunarak yaşayan canlıların tümüne bentos denir).
Planktonlar, hücrelerinde klorofil bulunup bulunmamasına göre zooplankton ve fitoplankton diye iki bölüme ayrılır. Fitoplankton klorofillidir, bu nedenle de güneş ışığından yararlanıp enerji toplar. Bunları yiyerek beslenen zooplankton ise bir “ilkel tüketici” ya da “enerji aktarmacı”dır. Her ikisi de sularda yaşayan ve planktonla beslenen bin bir çeşit canlının (rotatorlar, midyeler, polipler, süngerler, vb.) besinidir.
Planktonlar, daha çok yüzeye yakın yaşar, derinlere doğru gittikçe azalır. Plankton canlılarının hepsi küçüktür, ancak yine de boyları farklıdır: 1 mm’den büyük olanlarına büyük plankton, 76-1000 mikron arasında olanlara küçük plankton, 5-75 mikron büyüklüğünde olanlara cüce plankton, 5 mikrondan küçük olanlara da ultraplankton denir.
Bunların hepsinin bir özelliği de saydam oluşlarıdır, bu nedenle suda kolay fark edilmezler. Su hayvanlarının yumurta ve kurtçukları başlangıçta planktondan bir parçadır, ancak başkalarına yem olmaktan kurtulabilenler gelişip yüzücü hayvan halini alır.
Planktonun sudaki oranı, derinliğe göre değiştiği gibi enlemlere göre de değişir. Kutup sularında 1 litre suda 100 milyon plankton organizması varken, Akdeniz sularında ancak 1 milyon organizma bulunur. Plankton, ekoloji açısından büyük önem taşır, çünkü deniz yaratıklarının beslenme zincirinin başlangıç halkasıdır.