PİYANO tellerine mekanik tokmaklarla vurularak çalınan klavyeli çalgı. Tellere tokmakla vurma sistemi, telleri elle çırpılarak çalınan lir, arpa ve timpanon gibi çalgılara 14. yüzyılda bir klavye eklenerek geliştirildi. Bugünkünü andıran iki piyano 18. yüzyılın başında İtalya’da Cristofori tarafından yapıldı (1711).
Bu yüzyıl boyunca çalgıya, ses kalitesini mükemmelleştirici birtakım yenilikler eklenmekle birlikte, en önemli yenilik 19. yüzyılın başlarında yapıldı. Fransız piyano yapımcısı Erard, ikili itme dillerini icat etti. Bu da piyanoya büyük bir üstünlük, piyanistlere de hızlı bir virtüozite kazandırdı.
Piyano, kasalı ve ağır bir müzik aletidir. Ön tarafında, beyaz ve siyah tuşlardan oluşan 88 tuşluk bir klavyesi bulunur. Tuşlar, tellere vuran ucu keçeli tahta çekiçleri harekete geçirir. Parmak tuştan kalkınca yine keçeden yapılmış bir dindirici telin titreşimini durdurur.
Ayaklarla oynatılan üç pedal da sesleri şiddetlendirir, alçaltır, ya da olduğu gibi bırakır. Teller, arkada bir armoni tablasına gerilidir. Tabla kuyruklu piyanoda yatay, düz piyanoda dikey durur. Çalgıyı akortçu denen uzman bir kişi akort eder.
Piyano, 19. yüzyılda ünlü piyanist ve besteci Franz Liszt sayesinde, soylu çalgılar arasına girdi. Romantiklerin (Schubert, Chopin, Schumann, Brahms, Çaykovski) gözdesi olan piyano daha başka ünlü bestecilere de esin kaynağı oldu (Haydn, Beethoven, Debussy, Schönberg, Ravel, Bartok, Stravinski, vb.).
Kaliteli piyano yapımında dünyaca ün kazanmış yapımcılardan bazıları şunlardır: Silberman (1683-1753), Erard (1752-1831), Pleyel (1757-1831), .Gaveau (firma, 1847), Steinway (1797-1871). Chickering (1798-1863), Yamaha (firma, 20. yy).