PİYADE yaya savaşan asker sınıfı. Eski çağda iki bölüme ayrılırdı: Ağır piyade, sıkışık saflar halinde yürür, saldırılara karşı koyar ya da düşman saflarına saldırarak dalardı; hafif piyade keşif yapar, vur kaç biçimi saldırır, ya da kaçan düşmanı kovalardı.
Ortaçağda süvari sınıfı önem kazanırken, piyadenin önemi azaldı, ancak daha sonra ateşli silahların icadı ile piyade yeniden eski önemine kavuştu. 17. yüzyılda alaylar halinde düzenlenen piyade sınıfı, 1700 yılına doğru kasaturalı tüfeklerle donatıldı.
Avcısı, bombacısı, hafif makineli tüfekçisi, keskin nişancısı ile piyadenin düzeni 1. Dünya Savaşı’na dek sürekli aynı kaldı. Ondan sonra silahlardaki gelişmeyle paralel olarak piyade içinde el bombasından havan topuna, ağır makineli tüfekten uçaksavar ve tanksavar silahlara kadar değişik tipte silahı kullanacak birlikler belirdi; ayrıca bunların kullanılışını kolaylaştırıcı modern teknikler (radar, kızılötesi ışınlar) benimsendi. Böylece piyadenin etkinliği büyük ölçüde arttı.
Günümüzde piyade birlikleri mekanize piyade, motorize piyade, paraşütçü piyade, komando gibi değişik amaçlı ve değişik donatımlı birlikler halindedir. Bütün bunlarla birlikte piyade yine de her şeyden önce, her zaman ve her yerde savaşabilen bir yakın savaş sınıfıdır.