OKSİJEN gaz halinde kimyasal element. Atom numarası 8, atom ağırlığı 0=16, yoğunluğu 1.105 olan, renksiz ve kokusuz bir gazdır; ergime noktası 218°C, kaynama noktası 183°C’dir. Oksijen doğal halde en yaygın olan elementtir: Yerkabuğunun yaklaşık olarak yüzde 46’sı ve suyun yüzde 90’ı oksijendir; insan gövdesinde yüzde 60’ın üstünde ve havada yüzde 20 oranında oksijen vardır.
Oksijen, bitkisel ve hayvansal organik maddelerin çoğunun bileşimine girdiği için, kimyasal ve biyokimyasal tepkimelerde önemli rol oynar; örneğin oksijensiz kalan bir hayvan ya da insan yaşayamaz.
Oksijen, 1774’te Joseph Priestley tarafından, güherçilenin kavrulması ve daha sonra kırmızı cıva oksidin ısıtılmasıyla keşfedildi.
1775’ten sonra Lavoisier, oksijenin temel özelliklerini açıkladı; havada, suda bulunduğunu ve yanma, solunum gibi olaylardaki rolünü ortaya çıkardı; asitlerin bileşiminde mutlaka bu elementin bulunması gerektiğini düşündüğü için ona “asit yapan” anlamına gelen “oksijen” adını verdi.
Oksijen hemen hemen bütün basit elementlerle birleşir; bu birleşmelere, genellikle ısı açığa çıktığı, için “yanma” denir ve bu yanma, koşullara göre hızlı ya da yavaş olabilir.
Sanayide, oksijen elde etmek için değişik yöntemler kullanılır; örneğin hava sıvılaştırıldıktan sonra damıtılarak oksijen ayrılabilir. Oksijen aynı zamanda sudan, bir hidroksit çözeltisinin elektroliziyle üretilir; hidrojen katotta açığa çıkarken, oksijen anotta toplanır. Oksijen, 120 Atmosfer basınç altında ve çelik tüplerde, gaz halinde saklanır.