NATO Kuzey Atlantik Paktı’nı imzalayan devletlerin ekonomik durumlarını sarsmadan silahlanmasını sağlamakla ve silahlı kuvvetlerini tek ve etkili bir komuta altında toplamakla görevli kuruluş. NATO (North Atlantic Treaty Organization), kuruluş antlaşması İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra Doğu bloku ülkeleri ile Batı bloku ülkeleri arasındaki soğuk savaş döneminde, 4 Nisan 1949’da Washington’da imzalandı: Taraflardan birinin topraklarının saldırıya uğraması durumunda, karşılıklı yardımlaşmayı öngören bu antlaşma, ABD’nin, Avrupa’yı kendi yörüngesinde tutma politikasına ve Batı Avrupa devletlerinin SSCB’nin yayılma Politikasına karşı koyamama korkusundan kaynaklanmıştır.
Başlangıçtaki antlaşma, Belçika, Kanada, ABD, Fransa, İzlanda, İtalya, Lüksemburg, Norveç, Hollanda, Portekiz ve İngiltere tarafından imzalandı; sonra bunlara Türkiye, Yunanistan (1951) ve Federal Almanya (1954) katıldı. Geleneksel tipte bir bağlaşma olarak ortaya çıkan NATO’nun iskeleti, önceleri sivil mekanizmadan (Üye devletlerin temsilcilerinden oluşan ve örgütün amaçlarını belirleyen Atlantik Konseyi) oluşuyordu.
Buna, daha sonra bir dizi askeri kuruluş ekendi; bu kuruluşların en önemlisi, üye devletlerin genelkurmay başkanlarından ve çeşitli komutanlardan oluşan Askeri Komitedir. NATO’nun kurulması, soğuk savaşı körükleyerek durumun daha da gerginleşmesine ve Doğu bloku ülkelerinde Varşova Paktı çerçevesinde, benzer bir örgütün kurulmasına neden oldu.
Ancak 1960’tan sonra Doğu ve Batı blokları arasındaki yumuşamayla, NATO giderek etkisini yitirmeye başladı. 1966’da Fransa’nın antlaşmadan imzasını çekmeksizin örgütten ayrılması sonucunda, Fransa'daki NATO birlikleri ve yönetim kurulları Belçika’ya taşındı.