NASREDDİN HOCA (1208-1284) ince nükteli, güldürücü ve düşündürücü fıkralarıyla ünlü fıkra kahramanı. Hortu’da (Sivrihisar) doğdu; babası Hortu köyü imamı Abdullah Efendi, annesi Sıdıka Hanım’dır. Anadolu Selçukluları ile Bizans’ın sınır bölgesinde bulunan Sivrihisar medreselerinde okudu.
Babasının ölümünden sonra, bir süre kendi köyünde imamlık yaptı; daha sonra Akşehir’e yerleşti. Burada, zamanın ünlü bilginlerinden ders aldı. Müderrislik, kadılık yaptı ve bütün yaşamını Akşehir’de geçirdi. Öldükten sonra, kişiliğini simgeleyen, dört yanı açık ve kapısı kilitli türbesine gömüldü.
Nasreddin Hoca, çağdan çağa, okumuş, okumamış, Türkçeyi konuşan her kuşaktan değişik toplumsal sınıf ve tabakalardaki insanların benimsediği fıkralarıyla halk zekasının simgesi olmuştur.
İnsanların günlük yaşam içindeki tutum ve davranışları buyuran-buyrulan, paralı-parasız güçlü-güçsüz, esnaf-halk, insan ve hayvan vb. ilişkileri işlenerek, insanın ussal güçlerine bağlanmak istendiği fıkralarda bilgece buluşlar ve düşündürme özelliklerinin yanı sıra ince bir güldürü havası vardır.
Başa gelen sıkıntı ve açmazlardan bir yolunu bulup kurtulmak, genel bir iyimserlik havası, bazen de insanı bunaltan toplumsal koşulları alabildiğine taşlama, zaman içinde Hoca’nın fıkralarına eklemelerin yapılmasına neden olmuş ve onlara, halk şiirimizde olduğu gibi, anonim bir nitelik kazandırmıştır.
Fıkralarında, her toplumda benzeri görülebilen evrensel tipler yaratmış olan ve fıkraları birçok yabancı dile çevrilen Nasreddin Hoca için, her yıl Akşehir’de bir şenlik düzenlemektedir.