MEYVE ya da MEYVA çiçeğin döllenmesinden sonra yumurtalığın gelişmesiyle oluşan ve tohumları taşıyan organ. Dişi organın döllendikten sonra değişikliğe uğrayarak gelişmesi sonucunda oluşur. Döllenmeden sonra tepecik kurur, ancak boyuncuk (dişicik borusu) bazı meyvelerde tüylü kuyruk ya da kıvrık gaga biçiminde yerinde kalabilir. Bazen meyveyi bir tek meyve-yaprak meydana getirir, ötekiler kurur (palmiye).
Yumurtalığın çeperi etlenince meyve-yaprağın tamamı “meyve” adını alır. En eksiksiz ve düzgün meyve üç tabakadan oluşur: Genellikle renkli ve ince olan üst kabuk; kalın ve etli olan orta kabuk; en içte bulunan ve genellikle üçünün en dirençlisi olan iç kabuk.
İç kabuk, doğrudan doğruya tohumlara değer; Meyvelerde, çiçekler gibi, bir sapcıkla bitkiye bitişik olur; sapı olmayanlar da vardır, bunlara “sapsız meyve” denir. Büyüme süreci tamamlanınca meyve olgunlaşmış olur. Meyve kuru cins bir meyve ise, çatlayınca açılır ve tohumlarını etrafa saçar.
Meyve etli ise, bu kez tohumların dağılışı başka türlü olur: Hücrelerin içindeki nişasta ve tanen kaybolur; asitlerin azalmasıyla şeker oluşur ve giderek glikoz ile levüloz durumuna dönüşür; iyice olgunlaştıktan sonra etli meyve çözülür ve tohumlar serbest kalır.
Meyveler kabuk durumlarına göre de çeşitlere ayrılırlar: Kuru, etli yarı-kuru, yarı-etli, vb.; bunlar da kabuğun açılıp açılmadığına göre daha başka çeşitlere ayrılır. Meyveler, çeşit bakımından çok zengin bir bitki türüdür. Türkiye’de yetiştirilen meyveler tarımsal açıdan şu çeşitlere ayrılırlar: Sert kabuklu meyveler (fındık, ceviz vb.); yumuşak çekirdekli meyveler (elma, ayva vb.); taş çekirdekli meyveler (erik, kızılcık vb.): üzümsü meyveler (üzüm, incir, nar vb.); turunçgiller (limon, portakal vb.).
Yumurtalığın çeperi etlenince meyve-yaprağın tamamı “meyve” adını alır. En eksiksiz ve düzgün meyve üç tabakadan oluşur: Genellikle renkli ve ince olan üst kabuk; kalın ve etli olan orta kabuk; en içte bulunan ve genellikle üçünün en dirençlisi olan iç kabuk.
İç kabuk, doğrudan doğruya tohumlara değer; Meyvelerde, çiçekler gibi, bir sapcıkla bitkiye bitişik olur; sapı olmayanlar da vardır, bunlara “sapsız meyve” denir. Büyüme süreci tamamlanınca meyve olgunlaşmış olur. Meyve kuru cins bir meyve ise, çatlayınca açılır ve tohumlarını etrafa saçar.
Meyve etli ise, bu kez tohumların dağılışı başka türlü olur: Hücrelerin içindeki nişasta ve tanen kaybolur; asitlerin azalmasıyla şeker oluşur ve giderek glikoz ile levüloz durumuna dönüşür; iyice olgunlaştıktan sonra etli meyve çözülür ve tohumlar serbest kalır.
Meyveler kabuk durumlarına göre de çeşitlere ayrılırlar: Kuru, etli yarı-kuru, yarı-etli, vb.; bunlar da kabuğun açılıp açılmadığına göre daha başka çeşitlere ayrılır. Meyveler, çeşit bakımından çok zengin bir bitki türüdür. Türkiye’de yetiştirilen meyveler tarımsal açıdan şu çeşitlere ayrılırlar: Sert kabuklu meyveler (fındık, ceviz vb.); yumuşak çekirdekli meyveler (elma, ayva vb.); taş çekirdekli meyveler (erik, kızılcık vb.): üzümsü meyveler (üzüm, incir, nar vb.); turunçgiller (limon, portakal vb.).