MASAL düz yazı biçiminde söylenmiş, bütünüyle düş ürünü olan, biçim ve içerik yönünden belirli kalıpları bulunan anlatı türü. Masallarda genellikle doğaüstü güçler, üstün yetenekli tipler yer alır; olaylar da olağanüstü niteliktedir. Masalı efsaneden ve destandan ayıran temel özellik, “düş ürünü” olmasıdır. Masalların kaynağı konusunda birbirinden oldukça değişik görüşler ileri sürülmektedir.
Mitolojiye göre masallar, eski mithoslardan kalma parçalardır. Antropoloji bilimi, masalların ilkel insanlar arasında da bulunduğunu, edebiyat ise bunların Hindistan’dan çıktığını söylemektedir.
Çok eski bir geçmişe dayanan masallar, sözlü edebiyat ürünleridir ve üreticileri anonimdir. Çeşitli hayvanlara ya da doğayla savaşan insanlara ilişkin olan masallar kuşaktan kuşağa aktarılarak günümüze kadar gelmişlerdir. Genellikle bütün masallarda ahlaksal yön ağır basmakta ve iyilik, adalet, dürüstlük gibi kavramlar, dinleyenlere dolaylı bir biçimde sunulmaktadır.
Bütün dünya uluslarının sözlü geleneğinde, masalların özel bir yeri vardır. Çünkü masallar en eski ve en zengin edebiyat türlerinden biridir. Bunun için masallar, halk bilimcileri tarafından öncelikle ve özenle derlenmek istenmiştir. Bazı derleyiciler denediklerini olduğu gibi yayımlamışlar, bazıları da masalları yeniden yazma yolunu seçmişlerdir. Fransız yazarı Charles Perrault (Peri Masalları), Alman yazarı Jacop Grimm ve kardeşi Wilheim (Grimm Masalları), Danimarkalı yazar Hans Christian Andersen (Masallar), masal alanındaki çalışmalarıyla büyük ün yapmışlardır.
Türk edebiyatında masal çalışmaları oldukça eskidir, ancak bu alandaki araştırmalar özellikle Cumhuriyet döneminden sonra bilimsel bir anlayışla ele alınmıştır. Türk masalları üstünde çalışan halk bilimcilerimizden bazıları şunlardır: Ziya Gökalp (Altın Işık), Eflatun Cem Güney (En Güzel Türk Masalları), Pertev Naili Boratav (Az Gittik Uz Gittik), Naki Tezel (Türk Masalları), Tahir Alangu (Billur Köşk, Keloğlan Masalları), vb.
Mitolojiye göre masallar, eski mithoslardan kalma parçalardır. Antropoloji bilimi, masalların ilkel insanlar arasında da bulunduğunu, edebiyat ise bunların Hindistan’dan çıktığını söylemektedir.
Çok eski bir geçmişe dayanan masallar, sözlü edebiyat ürünleridir ve üreticileri anonimdir. Çeşitli hayvanlara ya da doğayla savaşan insanlara ilişkin olan masallar kuşaktan kuşağa aktarılarak günümüze kadar gelmişlerdir. Genellikle bütün masallarda ahlaksal yön ağır basmakta ve iyilik, adalet, dürüstlük gibi kavramlar, dinleyenlere dolaylı bir biçimde sunulmaktadır.
Bütün dünya uluslarının sözlü geleneğinde, masalların özel bir yeri vardır. Çünkü masallar en eski ve en zengin edebiyat türlerinden biridir. Bunun için masallar, halk bilimcileri tarafından öncelikle ve özenle derlenmek istenmiştir. Bazı derleyiciler denediklerini olduğu gibi yayımlamışlar, bazıları da masalları yeniden yazma yolunu seçmişlerdir. Fransız yazarı Charles Perrault (Peri Masalları), Alman yazarı Jacop Grimm ve kardeşi Wilheim (Grimm Masalları), Danimarkalı yazar Hans Christian Andersen (Masallar), masal alanındaki çalışmalarıyla büyük ün yapmışlardır.
Türk edebiyatında masal çalışmaları oldukça eskidir, ancak bu alandaki araştırmalar özellikle Cumhuriyet döneminden sonra bilimsel bir anlayışla ele alınmıştır. Türk masalları üstünde çalışan halk bilimcilerimizden bazıları şunlardır: Ziya Gökalp (Altın Işık), Eflatun Cem Güney (En Güzel Türk Masalları), Pertev Naili Boratav (Az Gittik Uz Gittik), Naki Tezel (Türk Masalları), Tahir Alangu (Billur Köşk, Keloğlan Masalları), vb.