MANİCİLİK (Maniheizm) Mani’nin kurduğu din. İran’da İS 3. yüzyılda Mani tarafından ortaya atılan düşünceler, sonradan bir din niteliğini kazanarak Manicilik adını aldı. Ana ilkesi “iyilik” olan bu din, Zerdüşt inançlarıyla Eski Mezopotamya dinlerinin karışımından doğmuştur.
Maniciliğe göre evren iyilikle (hayr), kötülüğün (şer) savaş alanıdır. Bu savaş alanlarından biri de evrenle eş yapıda olan insandır. Evrenle insanın yapısını kuran, bu iki karşıt güçtür (iyilik-kötülük).
İyilik her zaman ışığı, aydınlığı ve ruhu; kötülük ise karanlığı, bedeni, şeytanı ve maddeyi temsil eder. Ruh ve bedenden (iyilik ve kötülükten) kurulan insan varlığı, bu iki gücün sürekli çatışmalarından doğan eylemler içindedir.
İnsanın mutluluğu, bu iki çelişik güç arasındaki dengeye, uzlaşmaya bağlıdır. Bu güçlerden hangisi üstün gelirse insan o nitelikleri kazanır; iyi ya da kötü olur. İnsanın mutlu olması, kötü gücü yenmesi elindedir.
Maniciliğe göre evren iyilikle (hayr), kötülüğün (şer) savaş alanıdır. Bu savaş alanlarından biri de evrenle eş yapıda olan insandır. Evrenle insanın yapısını kuran, bu iki karşıt güçtür (iyilik-kötülük).
İyilik her zaman ışığı, aydınlığı ve ruhu; kötülük ise karanlığı, bedeni, şeytanı ve maddeyi temsil eder. Ruh ve bedenden (iyilik ve kötülükten) kurulan insan varlığı, bu iki gücün sürekli çatışmalarından doğan eylemler içindedir.
İnsanın mutluluğu, bu iki çelişik güç arasındaki dengeye, uzlaşmaya bağlıdır. Bu güçlerden hangisi üstün gelirse insan o nitelikleri kazanır; iyi ya da kötü olur. İnsanın mutlu olması, kötü gücü yenmesi elindedir.