LOJİSTİK silahlı kuvvetlerin yaşaması, yer değiştirmesi ve her an savaşa hazır olması için gerekli eylemlerin tümünü içeren askerlik işlevi. Özellikle İkinci Dünya Savaşı sırasında Amerikalılarca geliştirilen bu işlevin alanı, silahlı kuvvetlerin beslenmesi, barındırılması, donatılması, ikmali ve hareketidir.
Bir askeri birliği besleme ve donatma dernek, birlik komutanının istediği yerde ve anda o birliğe gerekli tüm yiyecek, içecek, giyecek ve temizlik gereçleri ile her türlü cephane, yakıt, araç ve donanımı sağlaması demektir.
Bunun için karmaşık bir lojistik düzenine (sanayi kuruluşları, depolar, sabit ve hareketli üsler) gereksinme vardır.
Bir erin bir günlük bakımı için gerekli gereçlerin miktarı günden güne arttığı için lojistiğin bu yönü çok önemlidir. 18. yüzyılda bir erin gereksinimi 4 kg, 1943’te 30 kg iken 1970’te bu miktar 100 kg’ı aşıyordu. Bu da 10.000 kişilik bir askeri birlik için günde 1.000 ton gereç demektir.
İkmal, bir birliğin savaş gücünün sürekli olarak ayakta tutulmasıdır. Yaralıların geriye alınması, hasara uğrayan araç ve gereçlerin bakımı ve onarılması bu arada sayılabilir. Eratın, gereçlerin ve cephanenin hareketine gelince bu da lojistiğin bir başka önemli bölümüdür ve büyük bir askeri ulaştırma sorunu yaratır.
Ulaşım yollarının sürekli açık tutulmasından başka tüm kara, hava ve deniz ulaştırma araçlarının sıkı bir işbirliğini gerektirir. Silahlardaki teknik gelişme, atom çağına uygun bir lojistik teknik örgüt kurulmasını gerektirir. Günümüzde yalnız ulusal çapta değil, müttefikleri içeren uluslararası ölçüde bir standartlaşma ile bu ağır yükün altından kalkılabilir.
Bir askeri birliği besleme ve donatma dernek, birlik komutanının istediği yerde ve anda o birliğe gerekli tüm yiyecek, içecek, giyecek ve temizlik gereçleri ile her türlü cephane, yakıt, araç ve donanımı sağlaması demektir.
Bunun için karmaşık bir lojistik düzenine (sanayi kuruluşları, depolar, sabit ve hareketli üsler) gereksinme vardır.
Bir erin bir günlük bakımı için gerekli gereçlerin miktarı günden güne arttığı için lojistiğin bu yönü çok önemlidir. 18. yüzyılda bir erin gereksinimi 4 kg, 1943’te 30 kg iken 1970’te bu miktar 100 kg’ı aşıyordu. Bu da 10.000 kişilik bir askeri birlik için günde 1.000 ton gereç demektir.
İkmal, bir birliğin savaş gücünün sürekli olarak ayakta tutulmasıdır. Yaralıların geriye alınması, hasara uğrayan araç ve gereçlerin bakımı ve onarılması bu arada sayılabilir. Eratın, gereçlerin ve cephanenin hareketine gelince bu da lojistiğin bir başka önemli bölümüdür ve büyük bir askeri ulaştırma sorunu yaratır.
Ulaşım yollarının sürekli açık tutulmasından başka tüm kara, hava ve deniz ulaştırma araçlarının sıkı bir işbirliğini gerektirir. Silahlardaki teknik gelişme, atom çağına uygun bir lojistik teknik örgüt kurulmasını gerektirir. Günümüzde yalnız ulusal çapta değil, müttefikleri içeren uluslararası ölçüde bir standartlaşma ile bu ağır yükün altından kalkılabilir.