KURŞUN mavimsi beyaz renkte yumuşak bir element. Simgesi Pb, atom numarası 82, atom ağırlığı 207.21, yoğunluğu 11.3, erime derecesi 327 °C. Kurşun tırnakla bile çizilebilen çok yumuşak bir madendir, bu nedenle kolay şekil alır, ancak o ölçüde de dayanıksızdır.
Gerçekte rengi parlak olmasına karşın havada yüzeyi baz yapısında bir karbonatla kaplanarak kendiliğinden kararır. Yağmur suyunda eriyen bu karbonat, sülfatlı olan akarsularda ya da kaynak sularında erimez. Yağmur suyu içindeki eriyiği zehirlidir. Vücuda giren kurşun bileşikleri zararlıdır. Basım evlerinde, dizgide sürekli kurşunla çalışanlarda ya da kurşun madenlerinde çalışan işçilerde kurşun zehirlenmeleri görülür. Korunmak için böyle yerlerde çalışanlara yoğurt ve süt verilir.
Başlıca kurşun oksitler şunlardır: Sarı-turuncu renkteki baz oksit PbO (mürdesenk); kırmızı-turuncu bir toz olan tuz oksit Pb3O4 (sülüğen); kahverengi-siyah renkli kurşun oksit PbO2. Kurşun tuzları genellikle iki değerli olup başlıca tuzları şunlardır: Beyaz renkli kurşun klorür PbCI2-; kurşunun başlıca filizi olan siyah renkli kurşun sülfür PbS (galen); beyaz renkli kurşun karbonat PbO3 (serüzit). Kurşun tuzlarının çoğunluğu çözünmez, nitrat ve asetat gibi çözünenleri ise zehirlidir.
Kurşun başlıca iki filizinden (galen ve serüzit) elde edilir. Filizler kavrularak önce kurşun okside çevrilir, sonra da karbonla indirgenir. Bu da tam saf kurşun olmayıp, art arda birtakım işlemlerden geçirilerek saf hale getirilir.
Aşındırıcı ortamlardan birçoğuna dayanıklı olduğu için kurşun pek çok alanda kullanılır: Akümülatör plağı, pis su borusu, çatı örtüsü, kimyasal aygıtların aşınan bölümleri, kabloların yalıtılması ve korunması. Kurşun bileşiklerinden sülüğen boyacılıkta antipas olarak, kurşun antimuan alaşımı matbaa harfi yapımında kullanılır. Kalay ve bakır ile yapılan kurşun alaşımları da sanayide birçok yerde işe yarar.
Gerçekte rengi parlak olmasına karşın havada yüzeyi baz yapısında bir karbonatla kaplanarak kendiliğinden kararır. Yağmur suyunda eriyen bu karbonat, sülfatlı olan akarsularda ya da kaynak sularında erimez. Yağmur suyu içindeki eriyiği zehirlidir. Vücuda giren kurşun bileşikleri zararlıdır. Basım evlerinde, dizgide sürekli kurşunla çalışanlarda ya da kurşun madenlerinde çalışan işçilerde kurşun zehirlenmeleri görülür. Korunmak için böyle yerlerde çalışanlara yoğurt ve süt verilir.
Başlıca kurşun oksitler şunlardır: Sarı-turuncu renkteki baz oksit PbO (mürdesenk); kırmızı-turuncu bir toz olan tuz oksit Pb3O4 (sülüğen); kahverengi-siyah renkli kurşun oksit PbO2. Kurşun tuzları genellikle iki değerli olup başlıca tuzları şunlardır: Beyaz renkli kurşun klorür PbCI2-; kurşunun başlıca filizi olan siyah renkli kurşun sülfür PbS (galen); beyaz renkli kurşun karbonat PbO3 (serüzit). Kurşun tuzlarının çoğunluğu çözünmez, nitrat ve asetat gibi çözünenleri ise zehirlidir.
Kurşun başlıca iki filizinden (galen ve serüzit) elde edilir. Filizler kavrularak önce kurşun okside çevrilir, sonra da karbonla indirgenir. Bu da tam saf kurşun olmayıp, art arda birtakım işlemlerden geçirilerek saf hale getirilir.
Aşındırıcı ortamlardan birçoğuna dayanıklı olduğu için kurşun pek çok alanda kullanılır: Akümülatör plağı, pis su borusu, çatı örtüsü, kimyasal aygıtların aşınan bölümleri, kabloların yalıtılması ve korunması. Kurşun bileşiklerinden sülüğen boyacılıkta antipas olarak, kurşun antimuan alaşımı matbaa harfi yapımında kullanılır. Kalay ve bakır ile yapılan kurşun alaşımları da sanayide birçok yerde işe yarar.