KOLOMBİYA Güney Amerika Kıtasının kuzeybatısında devlet. Yüzölçümü 1139.000 km2, nüfusu 49,07 milyon, başkenti Bogota. Ülkenin hem Atlas Okyanusu’na hem Büyük Okyanus'a kıyısı vardır. Batıda Kenka ve Magdalena çukurları ile bölünen And Dağları uzanır. Bu dağların orta kesiminde yükseklik 5754 metreyi bulur.
Kuzeyde Antil Denizi vardır. Ülkenin doğusu Orinoko ve Amazon ırmaklarının suladığı ova ve ormanlarla kaplıdır. İklim, alçak yerlerde sıcak ve nemli, yükseklerde soğuktur. Nüfus (yüzde 70 melez, yüzde 20 Beyaz, yüzde 10 siyah ve Kızılderili) And Bölgesi’nde yoğundur.
Önemli kentler Bogota, Medelllin, Cali, Barranquilla’ dır. Nüfusun yüzde 50’si kentlerde yaşar. Halkın çoğunluğu tarım ve hayvancılıkla uğraşır. Alçak yerlerde kahve, kakao, muz, daha yüksek yerlerde mısır ekilir. Toprakların yüzde 66’sı nüfusun yüzde 4’ünün elindedir. Ülke zengin demir, kömür ve petrol kaynaklarına sahip olmakla beraber sanayi gelişmemiştir. Ülke kahve ve petrol satarak tüketim ve donatım malları alır.
1717’de İspanyol egemenliğine giren Kolombiya, 1819’da Simon Bolivar liderliğinde bağımsızlığını kazandı. Venezuela ile Ekvador’u içine alan büyük bir Kolombiya devleti kuruldu. Ancak Venezuela ve Ekvador 1830’da birlikten ayrıldılar. 1930’da başlayan Liberalleşme hareketi 1948’de liberallerin lideri Gaitan’ın öldürülmesi sonucunda askeri yönetimin işbaşına gelmesiyle son buldu.
1958’de demokrasiye dönüldükten sonra ülke bazen Liberal bazen Muhafazakar partilerin iktidarı altında yönetildi. 1970’den sonra ekonomik durumun kötüleşmesi ülkede tedhiş ve gerilla hareketlerini hızlandırdı. Saldırı ve adam kaçırmalar çoğaldı. Ülkede en büyük ekonomik sorun kentlerle kırsal kesim arasındaki dengesizliktir.
Nüfusun yüzde 50’si kentlerde yaşamasına karşın ulusal gelirin yüzde 90’ı kentlere gitmektedir. Kırsal kesimde de toprakların yüzde 66’sı, çiftçilerin yüzde 4’ünün elindedir. İşsizliğin çok olması nedeniyle işçi ücretleri düşüktür.
Kuzeyde Antil Denizi vardır. Ülkenin doğusu Orinoko ve Amazon ırmaklarının suladığı ova ve ormanlarla kaplıdır. İklim, alçak yerlerde sıcak ve nemli, yükseklerde soğuktur. Nüfus (yüzde 70 melez, yüzde 20 Beyaz, yüzde 10 siyah ve Kızılderili) And Bölgesi’nde yoğundur.
Önemli kentler Bogota, Medelllin, Cali, Barranquilla’ dır. Nüfusun yüzde 50’si kentlerde yaşar. Halkın çoğunluğu tarım ve hayvancılıkla uğraşır. Alçak yerlerde kahve, kakao, muz, daha yüksek yerlerde mısır ekilir. Toprakların yüzde 66’sı nüfusun yüzde 4’ünün elindedir. Ülke zengin demir, kömür ve petrol kaynaklarına sahip olmakla beraber sanayi gelişmemiştir. Ülke kahve ve petrol satarak tüketim ve donatım malları alır.
1717’de İspanyol egemenliğine giren Kolombiya, 1819’da Simon Bolivar liderliğinde bağımsızlığını kazandı. Venezuela ile Ekvador’u içine alan büyük bir Kolombiya devleti kuruldu. Ancak Venezuela ve Ekvador 1830’da birlikten ayrıldılar. 1930’da başlayan Liberalleşme hareketi 1948’de liberallerin lideri Gaitan’ın öldürülmesi sonucunda askeri yönetimin işbaşına gelmesiyle son buldu.
1958’de demokrasiye dönüldükten sonra ülke bazen Liberal bazen Muhafazakar partilerin iktidarı altında yönetildi. 1970’den sonra ekonomik durumun kötüleşmesi ülkede tedhiş ve gerilla hareketlerini hızlandırdı. Saldırı ve adam kaçırmalar çoğaldı. Ülkede en büyük ekonomik sorun kentlerle kırsal kesim arasındaki dengesizliktir.
Nüfusun yüzde 50’si kentlerde yaşamasına karşın ulusal gelirin yüzde 90’ı kentlere gitmektedir. Kırsal kesimde de toprakların yüzde 66’sı, çiftçilerin yüzde 4’ünün elindedir. İşsizliğin çok olması nedeniyle işçi ücretleri düşüktür.