KİTAP basılmış ve cilt halinde birleştirilmiş sayfalar toplamı. Bugünkü anlamda kitap, el yazması olarak eski çağın sonlarına doğru ortaya çıktı. O zamana dek yazılar papirüs, parşömen ya da kağıt üzerine, tek taraflı olarak yazılır, bu yazılı nesneler rulo halinde kullanılır ve saklanırdı.
Basma tekniğinin bulunuşuna kadar kitaplar hep elle yazıldı. Bu işlem çok büyük emek gerektirdiğinden kitap değerli bir mal olarak alınıp satıldı. El yazmalarını çoğaltmanın güçlüğü karşısında daha kolay kitap çoğaltma yolları araştırıldı. Bir ara bunun için, üzerine yazıların ters kazındığı tahta kalıplar kullanıldı.
Sonunda 1445-1450 arasında Almanya’da Mainz kentinde Gutenberg adında bir iş adamı bugünkü anlamda basım tekniğini gerçekleştirdi (dizilip sökülebilen ve birçok kez kullanılabilen tek tek harf kullanma tekniği). Bu yöntemle basılan ilk önemli kitap İncil’dir.
Gutenberg’in bulduğu bu yöntem Batı Avrupa ülkelerinde hızla yaygınlaştı ve yalnız yarım yüzyılda, yani 15. yüzyılın sonuna kadar 35.000 kadar kitap basıldı. Daha sonraki yüzyıllarda ise basılan kitap sayısı milyonları aştı.
Türkiye’de ise kitap üretiminde el yazması yöntemi uzun süre varlığını sürdürdü. İlk basımevi 1729 yılında kuruldu ve 1830 yılına kadar yüz yıl içinde ancak 180 kitap basılabildi. Bu azlığın başlıca nedeni, devletçe basımevi kurulmasına izin verilirken dinsel kitap basılmasının yasaklanmış olmasıdır.
19. yüzyılın başında dinsel kitap basma yasağının kaldırılmasıyla kitap sayısı biraz arttı. Birinci Meşrutiyet’e kadar 146 yıl içinde basılan kitap sayısı 3.000’e ulaştı. Cumhuriyet döneminde Harf Devrimi ile Arap harfleri değiştirilip yeni Türk alfabesi benimsendikten sonra Türkiye’de de kitap basım ve yayımı önemli ölçüde gelişerek büyük boyutlara ulaştı.
Basma tekniğinin bulunuşuna kadar kitaplar hep elle yazıldı. Bu işlem çok büyük emek gerektirdiğinden kitap değerli bir mal olarak alınıp satıldı. El yazmalarını çoğaltmanın güçlüğü karşısında daha kolay kitap çoğaltma yolları araştırıldı. Bir ara bunun için, üzerine yazıların ters kazındığı tahta kalıplar kullanıldı.
Sonunda 1445-1450 arasında Almanya’da Mainz kentinde Gutenberg adında bir iş adamı bugünkü anlamda basım tekniğini gerçekleştirdi (dizilip sökülebilen ve birçok kez kullanılabilen tek tek harf kullanma tekniği). Bu yöntemle basılan ilk önemli kitap İncil’dir.
Gutenberg’in bulduğu bu yöntem Batı Avrupa ülkelerinde hızla yaygınlaştı ve yalnız yarım yüzyılda, yani 15. yüzyılın sonuna kadar 35.000 kadar kitap basıldı. Daha sonraki yüzyıllarda ise basılan kitap sayısı milyonları aştı.
Türkiye’de ise kitap üretiminde el yazması yöntemi uzun süre varlığını sürdürdü. İlk basımevi 1729 yılında kuruldu ve 1830 yılına kadar yüz yıl içinde ancak 180 kitap basılabildi. Bu azlığın başlıca nedeni, devletçe basımevi kurulmasına izin verilirken dinsel kitap basılmasının yasaklanmış olmasıdır.
19. yüzyılın başında dinsel kitap basma yasağının kaldırılmasıyla kitap sayısı biraz arttı. Birinci Meşrutiyet’e kadar 146 yıl içinde basılan kitap sayısı 3.000’e ulaştı. Cumhuriyet döneminde Harf Devrimi ile Arap harfleri değiştirilip yeni Türk alfabesi benimsendikten sonra Türkiye’de de kitap basım ve yayımı önemli ölçüde gelişerek büyük boyutlara ulaştı.