Keçi eti, sütü, derisi ve kılı için beslenen, küçük boyda, memeli hayvan (Capra). Erkeğine teke, yavrusuna oğlak denir. Keçi, boynuzlu ve geviş getiren hayvanlardandır, genellikle dik ya da hafifçe arkaya doğru yatık iki boynuzu vardır. Çift memesi olan hayvanın çenesinin altında bir tutam kıldan oluşan bir sakal bulunur.
Evcil keçinin kökeni tartışmalıdır. Evcil keçi (Capra hircus) günümüzde yeryüzünde en yaygın olan keçi türüdür. Ona en yakın türler, belki de evcil keçinin atası olan yaban keçisi (C. aegagrus) ile Keşmir keçisidir (C. falconeri). Keçi cinsinin daha başka türleri de vardır; tümü yabani olan bu keçilerin başlıcaları Kafkas keçisi, Pirene keçisi, dağ keçisi ve Nübye keçisidir.
Halk arasında inatçılığın simgesi olan keçi doğa koşullarına, çorak bölgelere ve tarımda sanayileşmenin yol açtığı duruma en iyi uyabilecek nitelikte, her bakımdan verimli bir hayvandır. Süt verimi çok yüksektir. İyi bir süt keçisi (50 kg) iyi beslenme koşuluyla günde 5 kg (1O günde kendi ağırlığı kadar) süt verebilir.
Ayrıca keçinin kılından, derisinden (sahtiyan) ve etinden de yararlanılır. Özellikle tiftik keçilerinden elde edilen ipek gibi yumuşak ve parlak tiftik, moher ya da angora adı verilen dokuma ve örgü işlerinin yapımında kullanılır.
Tiftik keçisinin anayurdu Orta Anadolu olduğundan, bu türe Ankara keçisi de denir. Dünyada Orta Anadolu koşullarının bulunduğu bazı ülkelerde de Ankara keçisi üretilmektedir. (Güney Afrika ve Avustralya).