KAYNAK iki madeni ya da sentetik parçayı ısıtarak birleştirme, kaynaştırma işlemi. İki parça ya doğrudan doğruya yüksek sıcaklıkta ısıtıldıktan sonra dövülerek birbirine kaynatılır (demirci kaynağı) ya da yüksek sıcaklıkta eriyen bir dolgu madeni (elektrot, tel, vb.) eritilip iki parçanın birleştirilmesinde kullanılır.
Dolgu maddesinin de birleştirilecek parçalarla aynı nitelikte olması ve o erirken diğer iki parçanın da yüksek derecede (akkor) bulunması gerekir. Bu tür kaynaklar hem elektrik akımıyla, hem de oksiasetilen aleviyle yapılabilir. Birincisine elektrik kaynağı, ikincisine oksijen kaynağı denir.
Elektrik kaynağında gerekli kaynak sıcaklığı elektrik arkıyla sağlanır. Bunun için bir kaynak makinesinin ucuna elektrot denilen madeni bir çubuk takılır. Çubuk, kaynak yapılacak maden parçalarına değdirilince ucunda bir ark (kıvılcım) oluşur.
Sıcaklık 3.000 °C’ye ulaşınca hem elektrot hem kaynatılacak parçaların o bölümü akkor halini alarak kaynaşıp birleşir. Bu sırada çok kuvvetli bir ışık oluşur. Kaynakçının gözlerinin zarar görmemesi için koyu renkli, bir gözlük kullanması ya da gözünün önüne kaynak yaparken bir kaynakçı perdesi tutması gerekir.
Oksijen kaynağında ise saf oksijenle asetilen gazı bir hamlacın ucunda birleştirilerek yakılır. Bu yanma sırasında 3.000 °C’ye varan bir sıcaklık oluşur. Bu kaynak da genellikle dolgu maddesi olarak kaynatılacak parçalarla aynı cinsten bir tel ya da çubuk kullanılır.
Sanayide ve teknolojinin her dalında çok yaygın olarak kullanılan bu iki kaynaktan başka sürtünmeyle, ultrasonla, elektron bombardımanıyla ve hidrojen atomuyla da değişik kaynaklar yapılmaktadır.