KARADENİZ BÖLGESİ Anadolu'nun kuzeyinde Rusya sınırından Sakarya Ovasının doğu kenarına kadar Karadeniz kıyısı boyunca uzanan bölge. Bölgenin güney sınırı, Kuzey Anadolu Dağlarının iç sıralarının doruklarından ya da güney eteklerinden geçer. Yüzölçümü ülkenin beşte birine yakındır (141.000 km2). 13 ilin tamamı (Rize, Trabzon, Giresun, Gümüşhane, Ordu, Tokat, Amasya, Samsun, Sinop, Kastamonu, Zonguldak, Bolu) ile 2 ilin (Çankırı, Çorum) büyük bir bölümü bu bölgeye girer.
Bölgenin kuzeyinde, Karadeniz’in bitişiğinde dar bir kıyı ovası uzanır. Kıyının hemen gerisinde Kuzey Anadolu Dağları başlar. Art arda birkaç sırayı bulan bu dağlar yer yer derin vadi olukları (Çoruh, Kelkit, Devrez, vb.) ile birbirinden ayrılır. En yüksek yerleri doğu ucuna doğrudur (Rize ilinde Kaçkar Dağı 3.932 m.). Batıya doğru gidildikçe yükselti azalır.
Bölgenin kıyı kesiminde yazlar serin, kışlar ılıktır. Yağışlar yıl boyunca sürekli olup, bitki örtüsü zengindir. Ormanlar 2.000 metreye kadar ulaşır. Dağların ardındaki vadi tabanlarında ve ovalarda iklim daha serttir. Kıyı boyunca yağışlar doğuya doğru gidildikçe artar. Samsun’da yıllık ortalama 735 mm dolayındayken Rize’de 2.357 mm’yi bulur.
Bölgede ırmak çoktur, kıyı dağlarından doğarak denize inen ırmaklar kısa kıyı dağlarının ardından doğanlar ise daha uzundur Çoruh, Harşit, Melet, Devrekani, Filyos). Bölgenin iki büyük ırmağı Kızılırmak ve Yeşilırmak Orta Anadolu’dan doğar. Bölge ekonomisi tarım (çay, fındık, tütün, mısır, sebze, şeker pancarı, tahıl) ve hayvancılığa dayanır. Türkiye’deki çay bahçelerinin tamamı, fındık bahçelerinin yüzde 90’ı bu bölgededir. Şeker pancarının dörtte birini de bu bölge üretir.