Kazım Karabekir (1882-1948) asker ve siyaset adamı. İstanbul’da doğdu, askeri okullarda okudu, 1905 yılında kurmay subay olarak orduda görev aldı. Enver Bey (Paşa) ile birlikte İttihat ve Terakki’nin Manastır şubesini kurdu. Hareket Ordusu’nda, Balkan Savaşı’nda çeşitli görevlerde bulundu. Çanakkale savaşlarında tümen komutanı olarak başarılı bir savunma örneği verip 1915 yılında albaylığa yükseldi. Daha sonra Irak ve Doğu cephelerinde kolordu ve ordu komutanlıklarında bulundu.
Doğu cephesindeki yararlılıklarından ötürü 1918’de generalliğe yükseltildi. Birinci Dünya Savaşı sonrasında İstanbul’a çağrılarak merkezde görevlendirildi. Ancak yeniden Doğu Cephesi’nde görev almak isteyince Erzurum’daki 15. Kolordu Komutanlığı’na atandı.
Yunanlıların İzmir’e çıktığı ve Atatürk’ün ordu müfettişliği göreviyle doğuya gönderildiği tarihte Karabekir bu görevle Erzurum’da bulunuyordu, Kurtuluş Savaşı’nın başlatılmasında ve yürütülmesinde Atatürk’ü destekledi. Doğuda Ermenileri yenerek barışa zorladı, Gümrü Antlaşması’nı Ankara Hükümeti’nin temsilcisi olarak imzaladı. Doğuda güvenliği sağladıktan sonra emrindeki ordunun bir bölümüyle pek çok savaş gerecini Batı Cephesi’ne gönderdi. Kurtuluş Savaşı sırasında hem komutan, hem de TBMM Edirne Milletvekili olarak görev yaptı.
Cumhuriyetin ilanından sonra Atatürk’e karşı bazı paşalarla birlikte Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası’nı kurdu (1924). Fıkranın kapatılmasından sonra Atatürk’ün ölümüne kadar politikadan uzaklaşmak zorunda kaldı. 1938’de yeniden politikaya dönerek İstanbul Milletvekili oldu.
1946’da Millet Meclisi Başkanlığı’na seçilen Karabekir, bu görevini sürdürürken, 1948 yılında öldü. Karabekir’in askerliğe ve savaş tarihine ilişkin bazı eserleri vardır. Bunların en önemlisi anılara ve belgelere dayanarak Kurtuluş Savaşı’nı anlatan İstiklal Harbimiz (1933) adlı eseridir.