İZLENİMCİLİK 19. yüzyılda Batıda gelişen bir resim akımı. Belli konuları belirli kalıplar içinde ele alan anlatımcı gerçekçiliğe ve Rönesans’tan beri gelişip kalıplaşan akademik sistemleşmeye karşı tepki olarak doğdu.
En belirgin özelliği öteden beri kullanılmakta olan siyaha çalar toprak renkleri yerine güneş tayfında görülen yalın renklerin uyum içinde kullanılmasıdır.
İkinci belirgin özelliği konudan bağımsızlıktır, yani izlenimci ressam doğadan edindiği izlenimleri yansıtmaya, anlatmaya, belirtmeye çalışır. İzlenimciliğin ilkesi “doğaya açık pencere” ilkesidir.
1871’de Fransa’da doğan izlenimcilik akımı, giderek yaygınlaşarak 20. yüzyılın başında her ülkeden bazı ressamların uyguladığı her çeşit akademizme dönüşmüş ve 20. yüzyılın soyut resim sanatına geçişi sağlamıştır.
İzlenimcilik akımı resim tarihinde büyük bir aşama olmuş, bu akımın temsilcileri olan Manet, Cezanne, Monet, Renoir, Seurat, Courbet gibi ressamların tabloları sonradan paha biçilmez fiyatlara alıcı bulmuştur.
En belirgin özelliği öteden beri kullanılmakta olan siyaha çalar toprak renkleri yerine güneş tayfında görülen yalın renklerin uyum içinde kullanılmasıdır.
İkinci belirgin özelliği konudan bağımsızlıktır, yani izlenimci ressam doğadan edindiği izlenimleri yansıtmaya, anlatmaya, belirtmeye çalışır. İzlenimciliğin ilkesi “doğaya açık pencere” ilkesidir.
1871’de Fransa’da doğan izlenimcilik akımı, giderek yaygınlaşarak 20. yüzyılın başında her ülkeden bazı ressamların uyguladığı her çeşit akademizme dönüşmüş ve 20. yüzyılın soyut resim sanatına geçişi sağlamıştır.
İzlenimcilik akımı resim tarihinde büyük bir aşama olmuş, bu akımın temsilcileri olan Manet, Cezanne, Monet, Renoir, Seurat, Courbet gibi ressamların tabloları sonradan paha biçilmez fiyatlara alıcı bulmuştur.