İç Anadolu Bölgesi iklimi dağları ovaları gölleri tarım ürünleri hakkında bilgi

İÇ ANADOLU BÖLGESİ Anadolu'nun ortasında yer alan bölge. Bölgenin sınırı kuzeyde Köroğlu Dağlarının, güneyde Toroslar'ın iç doruklarından geçen çizgi, batıda göller yöresi, doğuda Tecer Dağları ile belirlenir.


Çevresini kuşatan dağlardan aşağıda, büyük bir çanağı andırmakla birlikte ortalama yüksekliği 1.100 metreye varan yüksek bir bölgedir. Bölgenin içinde kenar dağlarının yalnız birkaç uzantısı görülür (Akdağlar, Karababa, Elmadağı, İdris Dağı).

Denizle bağlantısı olmadığından İç Anadolu Bölgesinin iklimi kara iklimidir. Yazlar sıcak, kışlar soğuk geçer. Mevsimler ve gece - gündüz arasında sıcaklık farkları büyüktür (Ankara’da en düşük sıcaklık 24.9 °C, en yüksek sıcaklık +40 °C) Yağışlar azdır, genellikle 300 - 500 mm arasında değişir (Ankara’da ortalama 367 mm).

En yağışlı mevsim kış ve ilkbahardır. Yazlar kurak, sıcak ve az yağışlı olduğundan bölgede orman çok azdır. Ancak ırmak boylarında söğüt, kavak ve iğde ağaçları görülür. Tüm bölge kısa otlu bozkırlarla kaplıdır. Ormanlara yalnız yüksek yerlerde rastlanır.

Bölgenin büyük bir bölümünün suları Kızılırmak ve Sakarya’da toplanarak Karadeniz'e boşalır. Güneyde ise sular Tuz Gölünde toplanır.

İç Anadolu’da halkın geçimi özellikle tarıma ve hayvancılığa dayanır. Tarım ürünleri arasında tahıl üretimi önemli bir yer tutar. Hayvancılığın önemli öğesi koyun ve keçidir. İç Anadolu'nun bazı bölgeleri Türkiye'nin buğday ambarıdır (Konya, Ankara, Eskişehir). Türkiye buğday üretiminin yarıdan çoğunu bu bölge sağlar. Buğdayın dışında arpa, şeker pancarı, üzüm ve elma İç Anadolu'nun başlıca tarım ürünlerini oluşturur.