İBRANİLER yakın doğu da Filistin'e yerleşmiş olan Sami asıllı halk. Eski çağda uzun süre Suriye ile Mezopotamya arasındaki çölde yarı göçebe halde yaşayan İbraniler, İÖ 2000 - 1750 arasında batıya doğru göçerek bugünkü Filistin’de yerleştiler.
Tevrat İbranilerin atalarının İbrahim, İshak ve Yakub peygamberler olduğunu anlatır. Yakub'un oğlu Yusuf, Mısır'a gidip yerleştikten sonra Firavun’un güvenini kazanarak kendi halkını da oraya aldırdı. Bu göçün İÖ 17. yüzyılda Hiksosların Mısır'ı istilası sırasında olduğu sanılmaktadır. İÖ 16. yüzyılda Hiksoslar Mısır’dan kovulduğu zaman başka yabancılara da kötü gözle bakıldığı, köle durumunda ve ağır koşullar altında yaşayan İbranilerin de özgürlüğe kavuşmak istedikleri anlaşılmaktadır.
Sonunda İbraniler Musa Peygamber’in yönetimi altında, onun gösterdiği birtakım mucizeler sonunda (Kızıldenizin yarılarak geçit vermesi gibi) Mısır’dan ayrılarak, Adanmış Toprak'a (Filistin) dönmeyi başardılar. Bu ayrılışın firavun 2. Ramses zamanında İÖ 1250 yıllarında gerçekleştiği sanılmaktadır.
İbraniler bir süre Sina Çölünde dolaştıktan sonra İÖ 1220 - 1200 yıllarında Kenan iline vardılar. Saul adında bir kralın yönetiminde birleşip devlet kurdular (İÖ 1044). Ondan sonra başa geçen İbrani kralları Davut ve oğlu Süleyman döneminde İbrani Devleti güçlenip genişledi.
Süleyman başkent Kudüs'te büyük saraylar ve tapınaklar yaptırdı. Onun ölümünden sonra İbraniler kuzeyde İsrail, güneyde Yuda Devleti olmak üzere ikiye ayrıldı. İsrail Devletini Asurlar (İÖ 721), Yuda Devleti’ni ise Babil Kralı Nabukadnesar yıktı (İÖ 587).
Kral İbranileri (Yahudiler) tutsak ederek Babil'e götürdü. Yetmiş yıla yakın Babil'de köle yaşamı süren Yahudiler İÖ 539’da Babil'i yıkan Pers Kralı Keyhüsrev tarafından serbest bırakıldılar ve ülkelerine döndüler. Ancak sonraları Filistin, Büyük İskender'in ve Romalıların egemenliğine geçti.
Genelde Yahudi adını almış olan, çoğu dünyanın dört bir yanına dağılan İbraniler ancak 2500 yıl sonra 1948’de İsrail Devletinin kurulmasıyla bu topraklara dönebildiler.
Tevrat İbranilerin atalarının İbrahim, İshak ve Yakub peygamberler olduğunu anlatır. Yakub'un oğlu Yusuf, Mısır'a gidip yerleştikten sonra Firavun’un güvenini kazanarak kendi halkını da oraya aldırdı. Bu göçün İÖ 17. yüzyılda Hiksosların Mısır'ı istilası sırasında olduğu sanılmaktadır. İÖ 16. yüzyılda Hiksoslar Mısır’dan kovulduğu zaman başka yabancılara da kötü gözle bakıldığı, köle durumunda ve ağır koşullar altında yaşayan İbranilerin de özgürlüğe kavuşmak istedikleri anlaşılmaktadır.
Sonunda İbraniler Musa Peygamber’in yönetimi altında, onun gösterdiği birtakım mucizeler sonunda (Kızıldenizin yarılarak geçit vermesi gibi) Mısır’dan ayrılarak, Adanmış Toprak'a (Filistin) dönmeyi başardılar. Bu ayrılışın firavun 2. Ramses zamanında İÖ 1250 yıllarında gerçekleştiği sanılmaktadır.
İbraniler bir süre Sina Çölünde dolaştıktan sonra İÖ 1220 - 1200 yıllarında Kenan iline vardılar. Saul adında bir kralın yönetiminde birleşip devlet kurdular (İÖ 1044). Ondan sonra başa geçen İbrani kralları Davut ve oğlu Süleyman döneminde İbrani Devleti güçlenip genişledi.
Süleyman başkent Kudüs'te büyük saraylar ve tapınaklar yaptırdı. Onun ölümünden sonra İbraniler kuzeyde İsrail, güneyde Yuda Devleti olmak üzere ikiye ayrıldı. İsrail Devletini Asurlar (İÖ 721), Yuda Devleti’ni ise Babil Kralı Nabukadnesar yıktı (İÖ 587).
Kral İbranileri (Yahudiler) tutsak ederek Babil'e götürdü. Yetmiş yıla yakın Babil'de köle yaşamı süren Yahudiler İÖ 539’da Babil'i yıkan Pers Kralı Keyhüsrev tarafından serbest bırakıldılar ve ülkelerine döndüler. Ancak sonraları Filistin, Büyük İskender'in ve Romalıların egemenliğine geçti.
Genelde Yahudi adını almış olan, çoğu dünyanın dört bir yanına dağılan İbraniler ancak 2500 yıl sonra 1948’de İsrail Devletinin kurulmasıyla bu topraklara dönebildiler.