HİNDUİZM Hintlilerin Hindu dinine Avrupalıların verdiği ad. Hinduizm kesin kurallara bağlı bir din olmaktan çok dinsel bir davranıştır. Felsefi temeli bireysel kişilikle evrensel kişiliğin özdeşleşmesi, uygulama olarak yüce bir varlığa tapınmadır.
Bu yüce varlıksa bir değil birçoktur. Brahmacılığın evrenselci eğiliminin daha gelişmişi olan Hinduizmin panteonunda otuz tanrısal varlıktan başka üç de tanrı yer alır (evrenin yaradılışını yöneten Brahma, evrenin korunmasını sağlayan Vişnu ve onu yıkan Siva).
Bu üç tanrı doğadaki üç temel ögeye karşılıktır: aydınlık ve dinginlik, karanlık ve sıkıntı, bir de etkin öge. Böylece Hinduizmin en belirgin yönü olan sofuluk hem evrendeki gerilimi, hem de görünen dünyadan vazgeçmeyi gerektiren Brahmacı düşünceyi ifade eder.
Hinduizmle koyu Brahmacılık arasındaki ayrım buradadır: Toplumdaki bir kasta bağlılığa tanrı sevgisi eklenir ve üç tanrı yalnız Brahmanlara değil tüm dindarlara ruh esenliği verir. Bu duygular Vişnu ve Siva için tapınaklar yapmak ve onların içinde tanrılara masal ve efsanelerden oluşan öyküler sunmak şeklinde belirtilir.
Bu simgesel anlatımların çokluğu Hinduizmi, Vedacılıktan ayırır ve tektanrıcılık yerine çoktanrıcılığa götürür. Böylece Hinduizmde tanrısal varlıkların çokluğu kadar da tarikatın ve farklı tapınmaların var olduğu görülür. Bu nedenle Hinduizme doğa kadar zengin ve çeşitlidir yakıştırması yapılır. Hinduizmde ögeler çatışmaz, uzlaşır.
Bu yüce varlıksa bir değil birçoktur. Brahmacılığın evrenselci eğiliminin daha gelişmişi olan Hinduizmin panteonunda otuz tanrısal varlıktan başka üç de tanrı yer alır (evrenin yaradılışını yöneten Brahma, evrenin korunmasını sağlayan Vişnu ve onu yıkan Siva).
Bu üç tanrı doğadaki üç temel ögeye karşılıktır: aydınlık ve dinginlik, karanlık ve sıkıntı, bir de etkin öge. Böylece Hinduizmin en belirgin yönü olan sofuluk hem evrendeki gerilimi, hem de görünen dünyadan vazgeçmeyi gerektiren Brahmacı düşünceyi ifade eder.
Hinduizmle koyu Brahmacılık arasındaki ayrım buradadır: Toplumdaki bir kasta bağlılığa tanrı sevgisi eklenir ve üç tanrı yalnız Brahmanlara değil tüm dindarlara ruh esenliği verir. Bu duygular Vişnu ve Siva için tapınaklar yapmak ve onların içinde tanrılara masal ve efsanelerden oluşan öyküler sunmak şeklinde belirtilir.
Bu simgesel anlatımların çokluğu Hinduizmi, Vedacılıktan ayırır ve tektanrıcılık yerine çoktanrıcılığa götürür. Böylece Hinduizmde tanrısal varlıkların çokluğu kadar da tarikatın ve farklı tapınmaların var olduğu görülür. Bu nedenle Hinduizme doğa kadar zengin ve çeşitlidir yakıştırması yapılır. Hinduizmde ögeler çatışmaz, uzlaşır.