GÜDÜMLÜ MERMİ uzaktan yönetilerek istenilen hedefi vurabilen özitimli mermi. Güdümlü olmayanına roket denir. 1937’de ele alınarak gerçekleştirilen bu tipteki ilk füzeler Alman bilgini Von Braun'un yaptığı V1 ve V2 uçan bombalarıdır.
Almanlar bu güdümlü mermilerle londra ve Anvers’i 1944 - 45 yıllarında bombalamışlardır. Savaştan sonra Birleşik Amerika ve Sovyetler Birliği bu araştırmaları sürdürdüler. Sovyetler 1957’de ilk Sputnik”i yörüngeye oturttular. Amerikalılar da menzili 10.000 km’yi bulan kıtalararası ‘Atlas” füzesini gerçekleştirdiler (1958).
On beş yıl içinde pek çok tipte güdümlü mermi yapıldı. Bunlar fırlatıcının ve hedefin niteliğine göre sınıflandırılırlar: Karadan karaya, karadan havaya, denizden havaya, havadan yere, havadan havaya...
Önemli bir ayırım da kullanım açısından yapılmaktadır. Taktik güdümlü mermiler (1.100 km’den az menzilli) karada, denizde ve havada tanklara, uçaklara, her türlü yakın hedeflere karşı kullanılır. Stratejik güdümlü mermilerse daha uzun menzillidir. Bunlar 1.000 - 15.000 km. arasında hedefi uzaktan vurabilen çok güçlü silahlardır.
Taktik güdümlü mermiler hareketli araçlardan, yerdeki oynar kaldıraçlı rampalardan atılabildiği halde stratejik güdümlü mermilerin atılması daha karmaşık düzenekler gerektirir. Bunlar güvenlikleri bakımından ya yer altındaki gizli üslerden ya da denizaltılardan atılmaktadır.
Güdümlü mermiler sıvı ya da katı propergol ile itim gücü elde eden bir ya da birkaç katlı itim sistemiyle çalışır. Baş bölümünde patlayıcı bir kütle (nükleer ya da sıradan) taşır. Bir de güdüm sistemi içerir. Güdüm de çeşitli tipte olabilir: Telle güdümlü tanksavar mermiler, radyo ile, otomatik yönetimle havadan havaya, yerden havaya atılan, mermiler, vb.
Almanlar bu güdümlü mermilerle londra ve Anvers’i 1944 - 45 yıllarında bombalamışlardır. Savaştan sonra Birleşik Amerika ve Sovyetler Birliği bu araştırmaları sürdürdüler. Sovyetler 1957’de ilk Sputnik”i yörüngeye oturttular. Amerikalılar da menzili 10.000 km’yi bulan kıtalararası ‘Atlas” füzesini gerçekleştirdiler (1958).
On beş yıl içinde pek çok tipte güdümlü mermi yapıldı. Bunlar fırlatıcının ve hedefin niteliğine göre sınıflandırılırlar: Karadan karaya, karadan havaya, denizden havaya, havadan yere, havadan havaya...
Önemli bir ayırım da kullanım açısından yapılmaktadır. Taktik güdümlü mermiler (1.100 km’den az menzilli) karada, denizde ve havada tanklara, uçaklara, her türlü yakın hedeflere karşı kullanılır. Stratejik güdümlü mermilerse daha uzun menzillidir. Bunlar 1.000 - 15.000 km. arasında hedefi uzaktan vurabilen çok güçlü silahlardır.
Taktik güdümlü mermiler hareketli araçlardan, yerdeki oynar kaldıraçlı rampalardan atılabildiği halde stratejik güdümlü mermilerin atılması daha karmaşık düzenekler gerektirir. Bunlar güvenlikleri bakımından ya yer altındaki gizli üslerden ya da denizaltılardan atılmaktadır.
Güdümlü mermiler sıvı ya da katı propergol ile itim gücü elde eden bir ya da birkaç katlı itim sistemiyle çalışır. Baş bölümünde patlayıcı bir kütle (nükleer ya da sıradan) taşır. Bir de güdüm sistemi içerir. Güdüm de çeşitli tipte olabilir: Telle güdümlü tanksavar mermiler, radyo ile, otomatik yönetimle havadan havaya, yerden havaya atılan, mermiler, vb.