GOGOL Nikolay Vasilyeviç (1809 - 1852) Rus yazarı. Ukrayna'da çiftçi bir ailede dünyaya geldi. Petersburg'a giderek bir bakanlıkta memur oldu, sonra bir kız enstitüsünde tarih öğretmenliğine geçti. Dikanka yakınlarında Köy Akşamları (1831 - 1832) adlı öykülerinde Rus köylüsünün yaşantısını usta bir gerçekçilikle yansıtarak ilk eserleriyle büyük bir üne kavuştu.
1829 - 1834 yılları arasında yazdığı Portre, Nevski Alanı ve Bir Delinin Günlüğü adlı üç uzun öyküsünü bir araya getiren Arabeski'yi yayımladı. Bu öykülerinde sıradan insanların sıkıntılı yaşamını genelde gülünç ancak bir bütün olarak ele alındığında düşündürücü ve ince bir yergiyle dile getirmiştir. 1836'da Rus bürokrasisini eleştiren Müfettiş adlı komedisi sahnelendi.
Politik çevrelerin tepkisine karşın oyun büyük bir beğeni kazandı. 1841'de Palto'yu tamamladı ve Ölü Canlar'ın ilk bölümünü gözden geçirmeye başladı. En verimli döneminde bulunduğu sıralarda şiddetli bir bunalıma girdi. Almanya, İsviçre ve Fransa'ya gitti. Moskova'ya döndüğünde karşılaştığı anlayışsızlık üzerine bu kez Viyanaya oradan da Roma'ya geçti.
İçinde bulunduğu bunalıma karşın Ölü Canlar'ın 1. bölümünü tamamlamayı başardı. 1841 Eylülünde Moskova'ya döndüğünde sansür, eserin yayımlanmasına izin vermedi. İstenilen değişikliklerden sonra eser 1842'de basıldı. Esere getirilen değişik yorumlardaki eleştiriler Gogol'u yıldırmadı. Haklılığını kanıtlamak için Ölü Canlar'ın 2. bölümünü yazmaya koyuldu.
Toplum içinde dostlarıyla olan ilişkileri tam bir açmaza girdi. Sinirleri iyice yıpranan Gogol Ölü Canlar'ın müsveddelerini yaktı. Kudüs'e hacca gitti. Dönüşünde fanatik bir papazın etkisine girdi. Bu dengesiz yaşantı yine de sanat gücünden ona birşey kaybettirmedi. Ölü Canlar'ın 2. bölümünü yeniden yazdı. Ancak iki hafta sonra onu da yaktı. Başlamış olduğu sürekli oruca dayanamayıp 1852 Şubatında öldü. Gogol, Rus edebiyatında çağdaş romanın öncüsü olmuştur.
1829 - 1834 yılları arasında yazdığı Portre, Nevski Alanı ve Bir Delinin Günlüğü adlı üç uzun öyküsünü bir araya getiren Arabeski'yi yayımladı. Bu öykülerinde sıradan insanların sıkıntılı yaşamını genelde gülünç ancak bir bütün olarak ele alındığında düşündürücü ve ince bir yergiyle dile getirmiştir. 1836'da Rus bürokrasisini eleştiren Müfettiş adlı komedisi sahnelendi.
Politik çevrelerin tepkisine karşın oyun büyük bir beğeni kazandı. 1841'de Palto'yu tamamladı ve Ölü Canlar'ın ilk bölümünü gözden geçirmeye başladı. En verimli döneminde bulunduğu sıralarda şiddetli bir bunalıma girdi. Almanya, İsviçre ve Fransa'ya gitti. Moskova'ya döndüğünde karşılaştığı anlayışsızlık üzerine bu kez Viyanaya oradan da Roma'ya geçti.
İçinde bulunduğu bunalıma karşın Ölü Canlar'ın 1. bölümünü tamamlamayı başardı. 1841 Eylülünde Moskova'ya döndüğünde sansür, eserin yayımlanmasına izin vermedi. İstenilen değişikliklerden sonra eser 1842'de basıldı. Esere getirilen değişik yorumlardaki eleştiriler Gogol'u yıldırmadı. Haklılığını kanıtlamak için Ölü Canlar'ın 2. bölümünü yazmaya koyuldu.
Toplum içinde dostlarıyla olan ilişkileri tam bir açmaza girdi. Sinirleri iyice yıpranan Gogol Ölü Canlar'ın müsveddelerini yaktı. Kudüs'e hacca gitti. Dönüşünde fanatik bir papazın etkisine girdi. Bu dengesiz yaşantı yine de sanat gücünden ona birşey kaybettirmedi. Ölü Canlar'ın 2. bölümünü yeniden yazdı. Ancak iki hafta sonra onu da yaktı. Başlamış olduğu sürekli oruca dayanamayıp 1852 Şubatında öldü. Gogol, Rus edebiyatında çağdaş romanın öncüsü olmuştur.