FOLKLOR bir topluma özgu geleneksel gösterilerın ve geleneksel kültürun tümü. Sözcüğün aslı İngilizce'dir. Folk halk demektir, folklor da bütün halk geleneklerini (efsaneler,danslar, oyunlar, atasözleri,türküler, vb.) ve bunları incelemek üzere kullanılan yöntemleri anlatır.
Folklorun halkların yaşamında birçok işlevı vardır: Bazı tabuların kuşaktan kuşağa geçmesini (özellikle masal yoluyla) sağlar; efsanelerle ölümsüzlüğe kvuşturur; davranış kurallarının sürekliliğinde (masal ve atasözleri ile) rol oynar.
Böylece toplumsal düzenin bir çeşit güvencesi ve doğrulayıcısı olmuş olur. Bu bakımdan geleneksel kültür, daha doğrusu halk kültürü, özellikle endüstrileşmiş ya da endüstrileşmekte olan ülkelerde, egemen sınıfların kültürüne karşılık olarak folklorla eşanlamda sayılabilir.
Bununla, birlikte 2. Dünya Savaşı'ndan sonra yaygınlaşan folklor gösterileri artık eski folklor anlayışı çerçevesinde toplumsal bir anlam taşımamaktadır. Bu anlamda folklor çeşitli halk topluluklarının bir çeşit kültür alışveriş aracı halini almaktadır. Dahası endüstrileşmiş ülkelerin bu çeşit gösterilere verdiği önem folklorun diğer yönlerini neredeyse unutturmaktadır.
Müzik ve şarkı bir uygarlığın evrimini yansıttığı gibi halk oyunları da onun ayrılmaz bir parçasıdır. Her zaman ve her fırsatta dans eden, oynayan insanoğlu bu oyunları kuşaktan kuşağa yapılan eklemelerle seçip geliştirmeyi de bilmiştir.
Bu oyunların bir bölümü hemen hemen bütün uluslarda ortak gibidir: Eskitaş çağından kalma hayvan taklitleri, tedavi, cenaze, savaş sahneleri, Yenitaş çağından gelen tarım dansları (hasat, bağbozumu, ekim, ateş, mevsim dansları), vb. Sonradan eklenenlerle her ulusun bir folklor repertuvarı oluşmuş, bu danslardan bazıları uluslararası ün kazanmıştır.
Uluslararası folklor danslarından bazıları:
balorak (Çekoslovakya)
bulba (Rusya)
çardaş (Macaristan)
kılıç (Kafkasya)
habanera (Küba)
hora (Romanya)
horo (Bulgaristan)
kalamatianos (Yunanistan)
horon (Gürcistan)
kankan (Kanada)
kolo (Yugoslavya)
landler (Avusturya)
Morris dansı (İngiltere)
polka (Polonya)
tarantel (İtalya)
trepak (Rusya)
zeybek (Türkiye)
Folklorun halkların yaşamında birçok işlevı vardır: Bazı tabuların kuşaktan kuşağa geçmesini (özellikle masal yoluyla) sağlar; efsanelerle ölümsüzlüğe kvuşturur; davranış kurallarının sürekliliğinde (masal ve atasözleri ile) rol oynar.
Böylece toplumsal düzenin bir çeşit güvencesi ve doğrulayıcısı olmuş olur. Bu bakımdan geleneksel kültür, daha doğrusu halk kültürü, özellikle endüstrileşmiş ya da endüstrileşmekte olan ülkelerde, egemen sınıfların kültürüne karşılık olarak folklorla eşanlamda sayılabilir.
Bununla, birlikte 2. Dünya Savaşı'ndan sonra yaygınlaşan folklor gösterileri artık eski folklor anlayışı çerçevesinde toplumsal bir anlam taşımamaktadır. Bu anlamda folklor çeşitli halk topluluklarının bir çeşit kültür alışveriş aracı halini almaktadır. Dahası endüstrileşmiş ülkelerin bu çeşit gösterilere verdiği önem folklorun diğer yönlerini neredeyse unutturmaktadır.
Müzik ve şarkı bir uygarlığın evrimini yansıttığı gibi halk oyunları da onun ayrılmaz bir parçasıdır. Her zaman ve her fırsatta dans eden, oynayan insanoğlu bu oyunları kuşaktan kuşağa yapılan eklemelerle seçip geliştirmeyi de bilmiştir.
Bu oyunların bir bölümü hemen hemen bütün uluslarda ortak gibidir: Eskitaş çağından kalma hayvan taklitleri, tedavi, cenaze, savaş sahneleri, Yenitaş çağından gelen tarım dansları (hasat, bağbozumu, ekim, ateş, mevsim dansları), vb. Sonradan eklenenlerle her ulusun bir folklor repertuvarı oluşmuş, bu danslardan bazıları uluslararası ün kazanmıştır.
Uluslararası folklor danslarından bazıları:
balorak (Çekoslovakya)
bulba (Rusya)
çardaş (Macaristan)
kılıç (Kafkasya)
habanera (Küba)
hora (Romanya)
horo (Bulgaristan)
kalamatianos (Yunanistan)
horon (Gürcistan)
kankan (Kanada)
kolo (Yugoslavya)
landler (Avusturya)
Morris dansı (İngiltere)
polka (Polonya)
tarantel (İtalya)
trepak (Rusya)
zeybek (Türkiye)