ESKİŞEHİR iç Anadolu’da il ve aynı ilin merkezi olan kent. İlin yüzölçümü 13.652 km2, nüfusu 871.000. Eskişehir ili, Porsuk Çayı’nın iki yanında, kuzeyde Sündiken Dağlarına, güneyde Sivrihisar ötesinde Sakarya kıvrımına kadar uzanan topraklardan oluşur.
Doğudan batıya ilin ortasından ve Eskişehir kentinin içinden geçen Porsuk, son yıllara kadar bahar taşkınlarıyla zaman zaman büyük zararlara yol açarken, Porsuk Barajı’nın kurulması ile bu tehlike ortadan kalkmıştır. Sarıyar Barajı da ilin kuzeydoğu sınırında Ankara ile Eskişehir arasındadır.
Eskişehir’de diğer İç Anadolu illeri gibi sert bir iklim egemendir. Kışlar soğuk, yazlar gündüz sıcak, gece serin geçer. Gece gündüz sıcaklık farkı fazladır. Yağışlar azdır (yıllık ortalama 370 mm. dolayında). İl toprakları ağaç bakımından genellikle çıplaktır (Sündiken ve Türkmen Dağları’nda az sayıda ormanlar vardır).
Eskişehir ilinin topraklarının yaklaşık yarısı tarım alanıdır. Bunun da yüzde 90'ı tahıl tarımına ayrılır. En çok üretilen tahıl buğdaydır. Sonra arpa gelir. Sanayi bitkileri içinde en önemlisi şeker pancarıdır. Ayrıca az miktarda ayçiçeği, pamuk, keten, aspir, patates, yulaf, fasulye, vb. yetiştirilir.
Hayvancılık da halkın geçiminde önemli yer tutar. Çifteler harasında her çeşit çiftlik hayvanlarının ıslahı ile ilgili çalışmalar yapılmaktadır. Ayrıca kuru tarım koşullarını geliştirmek için tarımsal araştırma istasyonu da vardır.
Eskişehir sanayi bakımından da oldukça gelişmiş illerden biridir. Bunda ilin konumunun, ulaşım koşullarının ve enerji sağlamadaki kolaylığın önemli etkisi vardır. Başlıca sanayi kuruluşları TCDD’ye ait Lokomotif ve Motor Fabrikası, Silahlı Kuvvetlere ait Uçak Fabrikası, şeker, çimento, etil alkol fabrikalarıdır. Ayrıca beton direk, tuğla, kiremit, yağ, bisküvi, şarap ve madeni eşya fabrikaları vardır. Bir de ilin kendine özgü bir yeraltı zenginliği olan lületaşı işleme atölyelerinden söz edilebilir.
Kent olarak Eskişehir’in çok eski çağlarda Dorylaion adıyla Frigyalılar zamanında kurulduğu sanılmaktadır. Bütün Anadolu gibi Eskişehir de uzun süre Lidyalıların, Perslerin ve Romalıların egemenliğinde kalmıştır. Selçuklular zamanında Türklerin eline geçmiş, 1. ve 2. Haçlı Seferleri sırasında kanlı çarpışmalara (Dorylaion Savaşı, 1097) sahne olmuştur. Kent 14. yüzyılın ilk yarısında Osmanlı egemenliğine girmiş yalnız Kurtuluş Savaşı öncesinde kısa bir süre Yunan işgali altında kalmıştır.
Doğudan batıya ilin ortasından ve Eskişehir kentinin içinden geçen Porsuk, son yıllara kadar bahar taşkınlarıyla zaman zaman büyük zararlara yol açarken, Porsuk Barajı’nın kurulması ile bu tehlike ortadan kalkmıştır. Sarıyar Barajı da ilin kuzeydoğu sınırında Ankara ile Eskişehir arasındadır.
Eskişehir’de diğer İç Anadolu illeri gibi sert bir iklim egemendir. Kışlar soğuk, yazlar gündüz sıcak, gece serin geçer. Gece gündüz sıcaklık farkı fazladır. Yağışlar azdır (yıllık ortalama 370 mm. dolayında). İl toprakları ağaç bakımından genellikle çıplaktır (Sündiken ve Türkmen Dağları’nda az sayıda ormanlar vardır).
Eskişehir ilinin topraklarının yaklaşık yarısı tarım alanıdır. Bunun da yüzde 90'ı tahıl tarımına ayrılır. En çok üretilen tahıl buğdaydır. Sonra arpa gelir. Sanayi bitkileri içinde en önemlisi şeker pancarıdır. Ayrıca az miktarda ayçiçeği, pamuk, keten, aspir, patates, yulaf, fasulye, vb. yetiştirilir.
Hayvancılık da halkın geçiminde önemli yer tutar. Çifteler harasında her çeşit çiftlik hayvanlarının ıslahı ile ilgili çalışmalar yapılmaktadır. Ayrıca kuru tarım koşullarını geliştirmek için tarımsal araştırma istasyonu da vardır.
Eskişehir sanayi bakımından da oldukça gelişmiş illerden biridir. Bunda ilin konumunun, ulaşım koşullarının ve enerji sağlamadaki kolaylığın önemli etkisi vardır. Başlıca sanayi kuruluşları TCDD’ye ait Lokomotif ve Motor Fabrikası, Silahlı Kuvvetlere ait Uçak Fabrikası, şeker, çimento, etil alkol fabrikalarıdır. Ayrıca beton direk, tuğla, kiremit, yağ, bisküvi, şarap ve madeni eşya fabrikaları vardır. Bir de ilin kendine özgü bir yeraltı zenginliği olan lületaşı işleme atölyelerinden söz edilebilir.
Kent olarak Eskişehir’in çok eski çağlarda Dorylaion adıyla Frigyalılar zamanında kurulduğu sanılmaktadır. Bütün Anadolu gibi Eskişehir de uzun süre Lidyalıların, Perslerin ve Romalıların egemenliğinde kalmıştır. Selçuklular zamanında Türklerin eline geçmiş, 1. ve 2. Haçlı Seferleri sırasında kanlı çarpışmalara (Dorylaion Savaşı, 1097) sahne olmuştur. Kent 14. yüzyılın ilk yarısında Osmanlı egemenliğine girmiş yalnız Kurtuluş Savaşı öncesinde kısa bir süre Yunan işgali altında kalmıştır.