Buddhacılık nedir nasıl ortaya çıktı ve yayıldı? öğretisi tarihi ve yapısı

BUDDHACILIK Buda Sakyamuni’nin kurduğu din ya da öğreti. İÖ 6. yüzyılda Hindistan'ın kuzeydoğusunda ortaya çıktı, sonra Asya’nın doğu ülkelerine yayıldı, bu sırada bazı değişikliklere de uğradı. Bu nedenle Hindistan’daki Budacılıkla Çin’deki, Japonya’daki ve Kore’deki Budacılık arasında farklar vardır.


Budacı öğretinin temeli dört “soylu gerçek”e dayanır:

- Her şey acıdır, ıstıraptır; bütün yaratıkların yaşamını acı belirler. Tanrı ya da üstün bir yaşam ilkesi yoktur, yalnız kendi içinde çözülen bileşik doğalar vardır. Devamlı var olan yalnız acıdır.

- Acının kaynağı istektir, “susuzluk”tur. Bunun nedeni de Buda gerçekliğinin bilinmemesidir. Bu gerçeklik bir boşluk bir hiçliktir.

- üçüncü gerçek, isteğin yok edilmesi, ortadan kaldırılması, isteğin sönmesidir (nirvana).

- Dördüncü gerçek, kişiyi bu noktaya, yani nirvanaya götüren yoldur; uyanışa (Bodhi) ulaşmak için, yani aydınlığa vararak, bildirdiği “gerçekliği” yakalamak için, içine kapanıp kendi benliğini duymak amacıyla çetin ve çileli bir yaşam sürmektir.

Budacılığın yayılması hemen hemen Hıristiyanlık”la aynı döneme rastlar. Yayıldıkça da parçalanma ve çeşitlenme ortaya çıkar. Bununla birlikte hepsinde ortak olan insancıl düşüncelerdir.

Budacılığın amacı insanları iyi bir konuma getirmek, toplumu yüceltmektir. Tanrısız bir din olan Budacılıkta cehennem korkusu yoktur.

Temeli sevgi, şefkat, özveri ve yardıma dayanır. Budacılık kişiye aşırılıktan, düşmanlıktan kaçınmayı kimseyi, hatta hıyvanları bile öldürmemeyi, hırsızlıktan, zinadan sakınmayı, duyguları ve cinsel yaşamı disiplin altına almayı, tembel olmamayı öğütler.

Budacılık Hindstan'da doğup gelişmiş olduğu halde, sonradan yerini Hinduizm almıştır.