BİTKİ genellikle toprakta ve suda yaşayan ve cansız (inorganik) maddelerle beslenen canlı varlıklara verilen ad. Bitkiler de hayvanlar gibi hücrelerden oluşmuştur. Ancak bitkilerin hücreleri hayvanlarınkinden farklıdır.
Bitki hücreleri iki zarlıdır. Sitoplazma zarının dışında ayrıca selülozdan sert bir zar vardır. Bitkilerin büyük çoğunluğu kendi beslektir. Yani yaşaması için gerekli besinleri kendileri yaparlar.
Topraktan ham besisuyu halinde suyu ve suda erimiş madensel tuzları, havadan yapraklarıyla karbondioksit gazını alır, bünyesindeki klorofil (yaprak yeşili) aracılığı ve güneş ışığının enerjisi ile onları birleştirerek organik maddeler (şeker, yağ, protein) meydana getirir, bunları kullanarak kendilerine gerekli enerjiyi ve yapı maddelerini üretirler.
Bununla birlikte karbon özümlemesi (fotosentez) yapamayan, organik maddeleri asalak olarak başka canlılardan ya da toprakta çürümüş canlı kalıntılarından edinen bitkiler de vardır. Bunlar yeşil olmayan (klorofilsiz) bitkilerdir (mantarlar gibi).
Bitkiler ya bölünerek (tek bir hücreli bitkiler), ya sporlanarak (çiçeksiz bitkiler) ya da çiçekleriyle meyve ve tohum yaparak tohumlarıyla ürerler. Ancak daha değişik olarak gövdesinin ya da kök sapının bir parçasıyla (çeltik) çoğalabilen bitkiler de vardır.
Bitkiler de hayvanlar gibi solunum yapar, yani oksijen alıp karbondioksit verirler. Ancak bu gaz alışverişi bitki için önemliyse de doğa için o kadar önemli değildir.
Asıl önemli olan bitkilerin fotosentez yaparken havanın karhondioksidini emerek organik maddeye çevirmesi, buna karşılık büyük miktarda oksijeni havaya vermesidir.
Böylece bitkiler atmosferi temizler, oksijen ve karbondioksiti dengede tutarlar. Bitkileri inceleyen bilim dalına botanik adı verilir.
Bitki hücreleri iki zarlıdır. Sitoplazma zarının dışında ayrıca selülozdan sert bir zar vardır. Bitkilerin büyük çoğunluğu kendi beslektir. Yani yaşaması için gerekli besinleri kendileri yaparlar.
Topraktan ham besisuyu halinde suyu ve suda erimiş madensel tuzları, havadan yapraklarıyla karbondioksit gazını alır, bünyesindeki klorofil (yaprak yeşili) aracılığı ve güneş ışığının enerjisi ile onları birleştirerek organik maddeler (şeker, yağ, protein) meydana getirir, bunları kullanarak kendilerine gerekli enerjiyi ve yapı maddelerini üretirler.
Bununla birlikte karbon özümlemesi (fotosentez) yapamayan, organik maddeleri asalak olarak başka canlılardan ya da toprakta çürümüş canlı kalıntılarından edinen bitkiler de vardır. Bunlar yeşil olmayan (klorofilsiz) bitkilerdir (mantarlar gibi).
Bitkiler ya bölünerek (tek bir hücreli bitkiler), ya sporlanarak (çiçeksiz bitkiler) ya da çiçekleriyle meyve ve tohum yaparak tohumlarıyla ürerler. Ancak daha değişik olarak gövdesinin ya da kök sapının bir parçasıyla (çeltik) çoğalabilen bitkiler de vardır.
Bitkiler de hayvanlar gibi solunum yapar, yani oksijen alıp karbondioksit verirler. Ancak bu gaz alışverişi bitki için önemliyse de doğa için o kadar önemli değildir.
Asıl önemli olan bitkilerin fotosentez yaparken havanın karhondioksidini emerek organik maddeye çevirmesi, buna karşılık büyük miktarda oksijeni havaya vermesidir.
Böylece bitkiler atmosferi temizler, oksijen ve karbondioksiti dengede tutarlar. Bitkileri inceleyen bilim dalına botanik adı verilir.