ARI zar kanatlı böcek. insanlara yararlı olanı bal arısı dır (Apis mellifica). Bal arısı kovanlarda toplu halde yaşar. Her kovan bir arı ailesi demektir. Bir kovanda üç çeşit arı bulunur: Ana arı, işçi arı ve erkek arı. Ana arıya kraliçe ya da bey arı da denir. Öbür arılardan epey irice olan ana arı her kovanda bir tane bulunur.
Görevi Yumurtlayarak arıların çoğalmasını sağlamaktır. Ortalama ömrü beş yıl kadardır. İşçi arılar aslında dişidir, ama yumurtlamazlar. Bunların görevi kovanı balla doldurmak, temizlemek ve korumaktır. Her işçi arı bir günde yüzlerce çiçek dolaşarak bal özü ve çiçek tozu toplar.
Çiçek tozlarını arka bacaklarındaki sepetçik denen oyukça kısma doldurup yapıştırarak topaklar halinde kovana taşır. Bal özünü kursağında özlendirerek bal yapar ve kovandaki petek gözlerinde biriktirir. Çiçek tozlarıyla hem yavruların beslenmesini sağlar, hem de bal mumu yapar.
Erkek arıların sayısı azdır. Bir kovanda 10 binle 80 bin arasında işçi arı bulunmasına karşılık, bunlardan ancak birkaç yüz tane bulunur. Bunların görevi yalnız içlerinden birinin çiftleşme uçuşu sırasında ana arıyı döllemesidir. Bu da yılda birkaç kez yinelenir, yeni yeni ana arılar oluşup, kovan oğul verdikçe gerçekleşir. Bunun ötesinde erkek arı hiçbir işe yaramaz, hazır yiyici olarak nitelendirilir. Bu nedenle kovan kışa girmeye hazırlanırken erkek arılar, işçi arılar tarafından öldürülerek yok edilirler.
Arıların üremesi şöyle olur. Ana arı petek gözlerinden her birine bir yumurta bırakır. Üç gün sonra yumurtalardan kurtçuklar çıkar, dört kez gömlek değiştirirler. İlk üç gün arı sütüyle beslenen yavrular, ondan sonra bal ve çiçek tozuyla beslenirler.
Ana arı olacak kurtçuklar hep arı sütü ile beslenir. Gömlek değişimini tamamlayan kurtçuğun petek gözü, ince bir bal mumu tabakasıyla örtülür ve böylece kurtçuk krizalit olur. Bir süre sonra ondan ergin arı halinde çıkar.
Görevi Yumurtlayarak arıların çoğalmasını sağlamaktır. Ortalama ömrü beş yıl kadardır. İşçi arılar aslında dişidir, ama yumurtlamazlar. Bunların görevi kovanı balla doldurmak, temizlemek ve korumaktır. Her işçi arı bir günde yüzlerce çiçek dolaşarak bal özü ve çiçek tozu toplar.
Çiçek tozlarını arka bacaklarındaki sepetçik denen oyukça kısma doldurup yapıştırarak topaklar halinde kovana taşır. Bal özünü kursağında özlendirerek bal yapar ve kovandaki petek gözlerinde biriktirir. Çiçek tozlarıyla hem yavruların beslenmesini sağlar, hem de bal mumu yapar.
Erkek arıların sayısı azdır. Bir kovanda 10 binle 80 bin arasında işçi arı bulunmasına karşılık, bunlardan ancak birkaç yüz tane bulunur. Bunların görevi yalnız içlerinden birinin çiftleşme uçuşu sırasında ana arıyı döllemesidir. Bu da yılda birkaç kez yinelenir, yeni yeni ana arılar oluşup, kovan oğul verdikçe gerçekleşir. Bunun ötesinde erkek arı hiçbir işe yaramaz, hazır yiyici olarak nitelendirilir. Bu nedenle kovan kışa girmeye hazırlanırken erkek arılar, işçi arılar tarafından öldürülerek yok edilirler.
Arıların üremesi şöyle olur. Ana arı petek gözlerinden her birine bir yumurta bırakır. Üç gün sonra yumurtalardan kurtçuklar çıkar, dört kez gömlek değiştirirler. İlk üç gün arı sütüyle beslenen yavrular, ondan sonra bal ve çiçek tozuyla beslenirler.
Ana arı olacak kurtçuklar hep arı sütü ile beslenir. Gömlek değişimini tamamlayan kurtçuğun petek gözü, ince bir bal mumu tabakasıyla örtülür ve böylece kurtçuk krizalit olur. Bir süre sonra ondan ergin arı halinde çıkar.